Rzeźba "Halny" z serii "Wiatry"

Ireneusz KIZIŃSKI (1937 - 2008);
szkło, ok. 44 x 24 x 15 cm;
sygn. ryt: Halny 83. K;
Huta w Tarnowie, 1983
Urodzony w 1937 r. w Ręcznie k. Piotrkowa Trybunalskiego. W 1977 r. ukończył wrocławską Akademię Wychowania Fizycznego. Zagadnieniami szkła zainteresował się dzięki osobistym kontaktom ze studentami i prof. Stanisławem Dawskim w wrocławskiej PWSSP. Wyjazdy do huty, głównie do Tarnow, i tam zetknięcie się nie tylko ze sprzyjającą atmosferą, ale i doświadczonym mistrzem hutniczego kunsztu Bronisławem Münzbergerem, zezwoliły mu już wkrótce, bo w 1977 r., na pokazanie włąsnego dorobku na wystawach indywidualnych w BWA w Opolu i Olszynie. Od 1973 r. do dziś w jego działalności dominują realizacje wolnoformowane, w których stara się korzystać z bogatego arsenału środkó, jakie dają w zdobieniu i formowaniu skzła hutnicze metody na gorąco. Doświadczenie to poszerza o możliwości szkła sodowego, ołowiowego i termisilu w hutach Tarnowa, Stronia Śląskiego i Wołomina.
Jego prace znajdują się w zbiorach muzeualnych m.in. Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, Muzeum Sląskiego w Katowicach, Muzeum Zamkowego w Malborku, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Muzeum w Płacku, Muzeum Miedzi w Legnicy, a także w Szwecji, Danii i Kanadzie. (źródło: "Ceramika i szkło polskie XX wieku. Katalog zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu.")