Kraków 1968, Wydawnictwo Literackie, s. 60, form. 12 x 17, projekt okładki: Zofia Darowska, oprawa twarda, lekkie uszkodzenie grzbietu okładki. Nakład 800+180 egz.
W czasie wojny Leszek Elektorowicz był żołnierzem AK, a także karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla we Lwowie. Maturę zdał na tajnych kompletach, ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutował 1947 r. w „Dzienniku Literackim”. W latach 1950–1956 zrezygnował z udziału w życiu literackim i publikacji w proteście przeciwko socrealizmowi. W 1957 r. wszedł do zespołu „Życia Literackiego″, skąd został w 1971 r. usunięty po krytyce polityki W. Machejka. W latach 1972–1977 był kierownikiem literackim Teatru „Bagatela”, usunięty po strajkach w 1976 r. w Radomiu za podpisanie listu w obronie robotników. Współtworzył pierwsze niezależne czasopismo literackie „Pismo″ (1980-1983). Jest członkiem założycielem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W latach 1966/67 w ramach Creative Writing School prowadził wykłady o polskiej poezji na uniwersytetach w Iowa, w Berkeley w Kalifornii, w Chapel Hill w Północnej Karolinie, w Teksasie i innych. Jest członkiem Kapituły Medalu „Niezłomnym w słowie”. W 2009 r. otrzymał Złoty Medal Gloria Artis. Był najbliższym przyjacielem Zbigniewa Herberta.
