KODEKS lubiński (Legenda o św. Jadwidze). Dwutomowe wydawnictwo zawierające: a) faksymile kodeksu, spisanego w 1353 r. przez Mikołaja Pruzię w Lubinie oraz b) komentarz naukowy oraz dwujęzyczną (łacińsko-niemiecką) edycję rękopisu. Faksymile niezwykle precyzyjnie oddaje formę oryginalnego, bogato iluminowanego rękopisu. Podobnie jak w innych tego typu wydawnictwach zadbano szczególnie o to, by kolorystyka ilustracji, a nawet samego papieru (łącznie z zaplamieniami, ubytkami itd.) nie odbiegała od wersji pierwotnej. Tekst ilustruje 60 miniatur ukazujących życie świętej autorstwa anonimowego iluminatora, wykształconego najprawdopodobniej w Czechach. Stanowią one perłę malarstwa miniaturowego. Faksymile obejmuje 204 numerowane ołówkiem karty. Ponieważ oryginał kodeksu znajduje się obecnie w The J. Paul Getty Museum w Malibu, faksymile pozostaje w zasadzie jedyną możliwością obcowania z rękopisem. Drugi tom wydawnictwa zawiera teksty i komentarze W. Braunfelsa, J. Krása, K. Kratzscha, P. Morawa. – Wyd. Gebr. Mann Verlag, Berlin 1972. 408 + 231 str., etui, wym.: 26 x 37 cm; st. bdb., oprawa płócienna z wytłoczonymi motywami roślinnymi, na grzbiecie szyldziki ze złoconymi tytułami.
Inicjatorem spisania kodeksu był książę Ludwik I brzeski (zm. 1398) z dynastii Piastów śląskich, prapraprawnuk Jadwigi Śląskiej. Skodyfikowanie Legendy o swojej przodkini zlecił w związku ze zbliżającą się setną rocznicą jej kanonizacji (1367 r.). W przedsięwzięciu tym wspierał go biskup wrocławski Przecław z Pogorzeli. Kodeks powstał na przedmieściach Lubina, najprawdopodobniej przed Bramą Głogowską. Zawiera dwa żywoty św. Jadwigi („większy” i „mniejszy”), modlitwę do niej jako patronki Śląska, homilie św. Bernarda z Clairvaux oraz bullę i kazanie kanonizacyjne papieża Klemensa IV wygłoszone z okazji wyniesienia na ołtarze.
