WARSZAWA, RZYM. SARBIEWSKI, MACIEJ KAZIMIERZ, HORATIUS SARMATICUS / SIVE / R. P. MATHIAE CASIMIRI / SARBIEVII. / Lithuani Soc. Jesu Theologi & Poetarum / omnium facile Principis / LYRICORUM / LIBRI IV. / Epodon Lib. unus alterq[ue] Epigrammatum. / NEC NON / EPICITHARISMA sive Eruditorum vi- // rorum ad Authorem Poemata…, wyd. Johann Eberhard Fromart, Kolonia 1721; 8 + 424 + 16 nlb. str., st. db., drobne żółtawe plamki, od str. 219 do 412 znaczne uszkodzenia marginesów (ślady nadpalenia), brzegi kart złocone i ozdobione tłoczeniami, oprawa twarda skórzana, z tłoczonymi wzorami, podniszczona, pęknięcie między grzbietem i okładką; format 16d; DZIEŁO JEDNEGO Z NAJWIĘKSZYCH POLSKICH POETÓW;
Maciej Kazimierz Sarbiewski herbu Prawdzic (1595-1640), przeszedł do historii jako uznany teoretyk literatury i zarazem jej twórca. Poeta o światowej sławie, ale bardzo słabo znany we współczesnej Polsce. Tworzył utwory w jęz. łacińskim w epoce baroku. Uznawany jest za przedstawiciela kierunku zwanego klasycyzmem jezuickim. W swojej twórczości wzorował się na autorach antycznych zwłaszcza Marcjalisie i Horacym. Określano go często jako sarmackiego Horacjusza (Horatius Sarmaticus). Na jego twórczość wpływ wywierały jego poglądy religijne jako jezuity i nadwornego kaznodziei Władysława IV. Szereg utworów poświęcił papieżowi Urbanowi VIII, Najświętszej Maryji Pannie, Towarzystwu Jezusowemu.
