10 rubli, 1805 СПБ XЛ, Petersburg; Aw: Cztery ukoronowa...

Aleksander I (1801–1825), 10 rubli, 1805 СПБ XЛ, Petersburg; Aw: Cztery ukoronowane tarcze herbowe (gubernia moskiewskia, kazańska, syberyjska i astrachańska) osadzone na ramionach krzyża, pośrodku tarcza z Orłem carskim, legenda ДЕСЯТЬ РУБЛЕЙ 1805 ГОДА; Rw: Pod koroną, w wieńcu laurowym, w czterech wersach: ГОСУДАР / СТВЕННАЯ РОССIЙСКАЯ / МОНЕТА; Bitkin 7 (R1), Fr. 146, GM 43, Uzdenikow 0191; złoto, 12.16 g; drobne zacięcie na obrzeżu, bardzo rzadki typ monety.
Po krótkich i burzliwych rządach Pawła I (1796–1801) skarbiec rosyjski był niemal pusty. Jego następca, Aleksander I (1801–1825), zmuszony był do głębokiej reformy finansów. W tym celu podjął szereg zdecydowanych działań mających na celu zmniejszenie deficytu budżetowego, m.in. wydał dekret carski, zgodnie z którym wszystkie banknoty należało jak najszybciej wycofać z obiegu. Zostały one zastąpione monetami – złotymi, srebrnymi i miedzianymi. Był to więc powrót do gospodarki monetarnej opartej o wartość kruszcu. Car ograniczył także wydatki urzędników oraz wprowadził nowe podatki. Działania te poprawiły sytuację finansową imperium, a władca został okrzyknięty reformatorem, który naprawił błędy szalonego ojca.
Począwszy od Piotra I władcy Rosji umieszczali na monetach swoje portrety. Aleksander I poszedł zupełnie inną drogą. Mimo, że powstały próbne ruble z głową cara (z 1801 roku i bez daty), nie weszły one ostatecznie do obiegu. Nawet najokazalsze złote monety obiegowe o nominale 10 rubli, bite za panowania Aleksandra I, zawierają symbole narodowe – próżno na nich szukać podobizny cara. Jedynym wyjątkiem są monety bite dla Królestwa Kongresowego. Portret władcy znajdujemy na monetach z lat 1816–1825, o nominale 1, 2, 5 i 10 złotych (srebro) oraz 25 i 50 złotych (złoto). Były one produkowane w mennicy warszawskiej w czasie, gdy jej zarządcą był Jakub Benicke (inicjały IB na rewersie).