sygn. l.d.: A. PIOTROWSKI
Antoni Piotrowski (Nieltulisko Duże koło Kunowa 1853 - Warszawa 1924) - malarz, rysownik, ilustrator - od roku 1869 uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Rafała Hadziewicza, Aleksandra Kamińskiego i Wojciecha Gersona. W latach 1875-1877 studiował w Akademii Monachijskiej, m.in. u Wilhelma Lindenschmita Mł., a w latach 1877-1879 był uczniem Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Po studiach wyjechał do Paryża, gdzie pozostał na dłużej. Brał udział w Salon Cimaise (1880) i w Salonach Paryskich (1880 i 1881). Od roku 1884 mieszkał w Krakowie, gdzie nauczał na Kursach im. A. Baranieckiego (jego uczennicą była, m.in. O. Boznańska). W latach 1885/1886 przebywał Bułgarii jako korespondent-ilustrator pism angielskich i francuskich, dokumentujący wojnę bułgarsko-serbską. Do Bułgarii jeździł jeszcze kilkakrotnie; namalował tam cykl obrazów dla Galerii Narodowej w Sofii i zrobił karierę jako portrecista arystokracji. W 1890 był na Krecie, w 1897 i 1903 wyjeżdżał na Bliski Wschód, skąd nadsyłał korespondencję i rysunki z wojny grecko-tureckiej. Od 1900 stale mieszkał w Warszawie, ale podróżował jeszcze do Monachium i Kijowa. Był przede wszystkim malarzem scen rodzajowych, często z życia mazowieckiej wsi. Malował także portrety, pejzaże, sceny historyczne i epizody z powstania styczniowego, w których nawiązywał do twórczości Maksymiliana Gierymskiego. W okresie około roku 1900 tworzył także obrazy fantastyczno-symboliczne (Nimfy i satyry, Idylla pasterska, Prawda i Obłuda). Brał udział w malowaniu panoramy Berezyna (z W. Kossakiem, J. Fałatem, K. Pułaskim, J. Stanisławskim i M. Wywiórskim) oraz panoramy Tatry (z S. Janowskim i innymi). W roku 1887 współpracował przy dekoracji malarskiej kościoła św. Katarzyny w Petersburgu, w 1888 malował plafony w pałacu Hertza w Łodzi. Ilustrował dzieła Henryka Sienkiewicza. Uczestniczył w wielu wystawach, tak w kraju, jak i za granicą. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.
