collage, płótno, 59 x 45 cm sygnowany p.d.: 'Stern 977', na odwrocie nalepka z odręcznym opisem obrazu oraz nalepka wystawowa z Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku z opisem obrazu oraz datą VIII - IX 1977
WYSTAWIANY:
- wystawa indywidualna, Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku, sierpień - wrzesień 1977
- wystawa indywidualna, Galeria Zapiecek, Warszawa 19 II – 10 III 1979
LITERATURA:
- Jonasz Stern. Obrazy z lat 1964 - 1988, Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu [katalog wystawy], oprac. Józef Chrobak, Nowy Sącz 1988, poz. 30
POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Szwecja (zakup na wystawie w Galerii Zapiecek w 1979 roku)
Spośród wielu materiałów Stern wybrał kości nieprzypadkowo. Często układa je w drobny relief przypominający archaiczne hebrajskie litery; nie po to jednak by tworzyć z nich kolejny midrasz pouczający o biblijnej transcendencji. Kości są bowiem w obrazach Sterna przede wszystkim szczątkowymi formami pozostałymi po żywych organizmach – tłumaczą one rozpad i odradzanie w biologicznych procesach ciągle zmieniającej się materii. Kości to też najbardziej zredukowana postać tego, co było żywe.
Malarz, grafik i pedagog żydowskiego pochodzenia. Początkowo pobierał lekcje malarstwa
w prywatnej szkole we Lwowie i w Krakowie u Ludwiki Mehofferowej, następnie zaś kontynuował
nauki w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Był współzałożycielem tzw. Pierwszej
Grupy Krakowskiej, po wojnie zaś dwukrotnie prezesem Drugiej Grupy Krakowskiej. Twórczość
artysty silnie ukształtowały polityka i przeżycia wojenne, nie przejął od swoich nauczycieli
z czasów studenckich – Fryderyka Pautscha, Teodora Axentowicza i Władysław Jarockiego
– formuły artystycznej, bliższa była mu o niespokojnym duchu awangarda. Dorobek artysty
można podzielić na dwa zasadnicze rozdziały: okres przedwojenny, w którym wyraźny był
wpływ niemieckiego ekspresjonizmu i kubizmu oraz powojenny, który obfitował w formalne
eksperymenty (malarstwo materii, „abstrakcja biologiczna”), gdzie kluczową rolę odgrywało
łączenie tradycyjnego medium z nietypowym, jak szczątki organiczne zwierząt, wszystko zaś
było okraszone siatką symbolicznych znaczeń o wymowie wanitatywnej.
