Ryszard Winiarski, BEZ TYTUŁU - DYPTYK, 1968

81,0 x 65,0cm - akryl, płótno wymiary: 81 x 65 cm (każda część)

sygn. na odwr. na dolnej listwie blejtramu cz. l. i cz. p.: winiarski 1968

na obu obrazach l.g. nalepka z wystawy w Galerii Stefana Szydłowskiego, Warszawa, 1998, na l. listwie krosna pieczątka Galerii Fibak w Warszawie

 

Pochodzenie:

– Własność Stefana Szydłowskiego.

– Kolekcja Wojciecha Fibaka.

– Kolekcja prywatna.

 

Obraz wystawiany:

– Galeria Stefana Szydłowskiego, Warszawa 1998.

 

Obraz reprodukowany:

– B. Kowalska, Zaproszenie do gry. Sztuka Ryszarda Winiarskiego, „Gazeta Antykwaryczna“ nr 2/2007, s. 13, il. (prawa część).

 

Ryszard Winiarski, według Bożeny Kowalskiej, stworzył nowy sposób myślenia i tworzenia w malarstwie. Wyszedł naprzeciw konceptualizmowi, który wkrótce stał sie na Zachodzie i w Stanach Zjednoczonych najbardziej powszechnym i modnym nurtem artystycznych poszukiwań. Jego sztuka miała od początku sens egzystencjalny i zamysł nie tyle estetyczny co znaczeniowy.

Nowatorska na tamten czas koncepcja malarska Winiarskiego, inspirowana była jego wyobrażeniem o głównej zasadzie kierującej losami świata. Niektórzy filozofowie i artyści upatrują tej zasady w determinizmie, inni w dialektycznym ścieraniu się przeciwstawieństw a jeszcze inni zaprzeczają istnieniu jakichkolwiek prawidłowości obowiązujących we wszechświecie. Dla Winiarskiego, powszechną w nim regułę rozwoju stanowiło współdziałanie programu – w sensie praw rządzących w makro i mikrokosmosie, w naturze, a także w zamierzeniach i planach ludzkich – z niedającym się przewidzieć przypadkiem.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Ryszard Winiarski (Lwów 1936 - Warszawa 2006) ukończył w 1959 Politechnikę Warszawską i podjął studia malarskie w ASP w Warszawie (1960-1966). Pod koniec studiów, w 1965 sformułował własny program artystyczny i zrealizował pierwsze prace z serii pt. „Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych“. Otrzymał za nie I nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach w 1966. Jako stałe moduły prac przyjął kwadraty w kolorach czerni i bieli, których kolejnością i rozmieszczeniem rządzi przypadek - rzut kostką do gry, losowanie lub wybór liczb przypadkowych. W 1970 wprowadził do swych prac trzeci wymiar w formie obrazów przestrzennych lub jako iluzję przestrzeni uzyskaną przez wykreślanie perspektywy linearnej. W 1971 powstały pierwsze obrazy z wmontowanymi lustrami. Od 1972 artysta aranżował też „gry“ z udziałem widzów, którzy stosując jego środki i metodę wypełniali płaszczyznę czy pomieszczenie własną „wystawą“. Od ok. 1983 Winiarski włączył do swych prac elementy znaczeniowe, symboliczne i odwołujące się do emocji, jak kształt krzyża, naturalne materiały i zabiegi na nich, np. gięcie (instalacje: Geometria w stanie napięcia, 1984, Czarny kwadrat czyli fruwająca geometria, 1984, Hommage dla Henryka Stażewskiego, 1989). Równolegle artysta od 1960 uprawiał scenografię teatralną, będąc autorem kilkudziesięciu realizacji w tej dziedzinie w teatrach całej Polski. Uczestniczył w wielkiej liczbie wystaw w Polsce i za granicą, w tym: Biennale w Sao Paulo 1969, I i II Biennale des Konstruktivismus, Norymberga 1969 i 1971, Konstrukcja w procesie, Łódź 1981 i Monachium 1985. Zmarł 4 grudnia 2006 w Warszawie.