Francja, 3. ćw. XIX w., STÓŁ-BIURKO, Francja, 3. ćw. XIX w.

konstrukcja – dąb, buczyna(?);
fornir – róża, mahoń;
okucia – brąz, mosiądz, stal;
skóra; 78,8 x 93,2 x 57,3 cm;
STÓŁ-BIURKO o falistym, symetrycznym zarysie blatu i oskrzynienia zbliżonym do prostokąta, wsparty na czterech wysmukłych esowatych nogach, zwężających się do dołu, u góry łukowato łączących się z faliście wyciętym u dołu oskrzynieniem mieszczącym dwie szuflady. Całość fornirowana różą i zdobiona odlewanymi aplikacjami z brązu cyzelowanego (akant i motywy rocailles). Wewnętrzna krawędź nóg oraz obrzeże blatu obwiedzione mosiężnymi listwami. Blat wyklejony skórą.

Materiał: konstrukcja – dąb, buczyna(?); fornir – róża, mahoń; okucia – brąz, mosiądz, stal;
skóra;

Wymiary: 78,8 x 93,2 x 57,3 cm;

Czas i miejsce powstania: 3. ćw. XIX w., Francja;

Stan zachowania: dobry, kompletny; uzupełnienie okleiny sztorcowej na licu środkowej szuflady; spękanie forniru wypełniającego pole środkowe na prawym boku; skóra na blacie zarysowana, miejscowo przetarta, fragmentarycznie odspojona z lewej strony; uschnięcia den komór szufladowych.
Podobne stoły do pisania i pracy biurowej, wsparte w narożach na kabriolowych nogach, wprowadzono we Francji w latach 1710–20. Były tam znane był pod nazwą bureaux-plat. Charakteryzują się blatami zbliżonymi do prostokąta, wyklejonymi skórą oraz szufladami umieszczonymi na jednym z długich boków, z których środkowa jest szersza i płytsza od bocznych. Podobnie jak w omawianym egzemplarzu, obrzeża blatów zazwyczaj okute były mosiężną, profilowaną listwą. Ten typ mebla do pisania był popularny w okresie rokoka i klasycyzmu; wówczas występował niekiedy w komplecie z nastawianą lub dostawianą do krótkiego boku kartonierą.
W oferowanym niewielkim bureau-plat do rzadkości należy sposób zdobienia szkieletu fornirem ciętym sztorcowo. Dekorację uzupełniają zaś typowe dla tego francuskiego rokokowego modelu: użycie egzotycznych oklein, układy forniru (diagonalny na zewnętrznych powierzchniach nóg i na oskrzynieniu oraz pasowy na wewnętrznych powierzchniach nóg), ujęcie krawędzi nóg i dolnej krawędzi oskrzynienia mosiężnym półwałkiem o niewielkiej średnicy oraz forma wysokiej klasy odlewanych okuć. Ten elegancki mebel wykonany został zapewne we Francji w 3. ćw. XIX w., najprawdopodobniej po połowie stulecia, w okresie historyzmu, w duchu wiernego nawiązania do epok minionych.