Olgierd Truszyński (1931-2020), BRAMA, około 1992

brąz, wysokość: 41 cm, szerokość: 19 cm, głębokość: 21 cm

Olgierd Truszyński od 1950 roku studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. W 1955 roku przeprowadził się do Warszawy i kontynuował studia na warszawskiej ASP. Uzyskał dyplom w pracowni prof. Mariana Wnuka.
Na początku tworzył rzeźby figuratywne - syntetycznie ujęte postaci "Cyrkowców", "Żonglerów", "Tancerek". W latach 60. zaczął łączyć figurację z abstrakcją ("np. "Domniemany" 1967; "Rozmowa", 1967; "Kobieton lecąc I", 1969). W kolejnych dekadach powstawały kompozycje czysto abstrakcyjne o metaforycznej treści ("Adoracja", 1974; cykle: "Bramy", "Schody"). Tworzył w różnych materiałach (brąz, gips, drewno, ceramika), wykonując obiekty różnej wielkości (od rzeźb trzymetrowej wysokości po małe formaty, jak np. "Mykeny III", 1987, 21 cm). Jest autorem wieloelementowych kompozycji, których części łączone były sznurami. Ważne miejsce w sztuce Truszyńskiego zajmuje rysunek, będący pełnoprawną dziedziną jego twórczości.
Artysta miał wiele wystaw indywidualnych, a także był uczestnikiem licznych wystaw zbiorowych, zarówno w kraju, jak i za granicą. W 1964 roku na międzynarodowym plenerze w Sankt Margarethen w Austrii zrealizował rzeźbę "Znak kultury (Kontrasty)". W 1998 roku Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku wydało monografię twórczości Truszyńskiego (L. Wilkowa, J. Wasilewska-Dobkowska, Olgierd Truszyński, seria: Monografie Rzeźbiarzy Polskich, Orońsko 1998).
"Teraz moje »Bramy«. Jest to cykl powstały z myślenia na temat zachowywania się rzeźby w przestrzeni. Są to dość duże konstrukcje drewniane, często kolorowane, mające dość różne nazwy i przeznaczenia. Z tymi »Bramami« było tak. Byliśmy na Mazurach w małym domku, należącym do mego zmarłego Brata: przed nami piękny widok błękitnego nieba, lasu, bocianów. I nagle ten widok został czymś zmącony, jakąś chmurą, czymś co jest tylko we mnie. I wtedy zrozumiałem, że muszę zrobić taką »Bramę«, coś co będzie stać na tle tego nieba, tej jasności, ale które będzie czymś zamknięte, czymś wymyślonym. I tak powstała pierwsza »Brama«, pięknie pokolorowana na różowo (wiem, że ten róż nie najlepiej świadczy o mnie, ale trudno!), przepasana sznurami […]".
Olgierd Truszyński (wypowiedź artysty z lat 90. XX wieku)