Krzysztof WODICZKO (ur. 1943), Instrument osobisty / projekty hełmu - 5 fotografii szkiców

wydruk artystyczny, papier Fujifilm; 40 x 50 cm (każda).

Krzysztof Wodiczko, artysta inżynier, w latach 70. XX wieku związany
z poznańskim środowiskiem artystycznym galerii Akumulatory oraz warszawskim
galerii Foksal. W latach 60. XX wieku studiował wzornictwo przemysłowe
w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Następnie został projektantem
w Zakładach Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego „Unitra” oraz
Polskich Zakładach Optycznych w Warszawie. W tym samym czasie nauczał
również na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej na Politechnice Warszawskiej.
W swojej twórczości we wnikliwy sposób łączy technologie i sztukę. Jego projekty
i projekcje posiadają również szeroki wydźwięk społeczny. W 1991 roku
Wodiczko zaprojektował „Poliscar” mobilny wehikuł dla ludzi dotkniętych
bezdomnością. Tym razem instrument powstał by zwiększyć ich poczucie
bezpieczeństwa, rozwinąć poczucie więzi społecznej i kulturowej oraz zachęcić
ich do bycia aktywnymi obywatelami. Tworzone przez Krzysztofa
Wodiczkę obiekty, nazywane instrumentami, mają m.in. pomagać w komunikacji
międzyludzkiej. Jednym z nich jest na przykład „Laska tłumacz”
(1994), dzięki której za pośrednictwem zamontowanego w niej ekranu
i głośników, imigranci mogą komunikować się i przełamać poczucie izolacji.
Temat migracji jest bliski artyście, podjął go również w projekcji „Goście”
prezentowanej w 2009 roku w Pawilonie Polskim podczas Biennale Sztuki
w Wenecji. Innym społeczno-politycznymi zagadnieniem poruszanym przez
projektanta jest wojna. Temat ten został podjęty w projekcjach z 2010 roku
„Weterani wojenni”. W 2014 roku, na łamach magazynu „Szum”, ukazał się
jego manifest „Awangarda transformatywna. Manifest teraźniejszości”,
podsumowujący jego myśl artystyczną.