17 numerów z lat 1929 - 1931
Rok I 1929
nr 3, s. 40, okładka drzeworyt Kazimierz Pieniążek
nr 4, s. 32, okładka drzeworyt Kazimierz Pieniążek
nr 5, s. 40, okładka drzeworyt Kazimierz Pieniążek
nr 7, s. 32, okładka drzeworyt Stefan Ramzes
Rok II 1930
nr 1, s. 40, okładka drzeworyt Władysław Jagiełło
nr 2, s. 41 - 72, okładka linoryt Juliusz Kurzątkowski
nr 3, s. 73 - 104, okładka linoryt Kazimierz Wiszniewski
nr 6, s. 173 - 212, okładka linoryt Juliusz Kurzątkowski
nr 7, s. 213 - 248, okładka linoryt Kazimierz Pieniążek
nr 9, s. 281 - 312, okładka drzeworyt B. Łozowski
Rok III 1931
nr 1, s. 32, okładka linoryt Juliusz Kurzątkowski
nr 2, s. 33 - 64, okładka linoryt Kazimierz Wiszniewski
nr 3, s. 65 - 96, okładka drzeworyt Mikołaj Patejuk
nr 4, s. 97 - 120, okładka linoryt Aleksander Lech Kłopotowski
nr 5, s. 121 - 152, okładka linoryt Juliusz Kurzątkowski
nr 9, s. 249 - 280, okładka Juliusz Kurzątkowski
nr 10, s. 281 - 312, okładka Juliusz Kurzątkowski
Kazimierz Pieniążek (1897 - 1968) Grafik i malarz związany z lubelskim środowiskiem artystycznym, współpracownik redakcji "Płomyka". W latach 1929-31 redaktor gazety "Ziemia Lubelska". Autor m.in. teki "Stare Miasto", Lublin 1931.
Piotr Juliusz Kurzątkowski (1888 - 1952) (używał zwykle tylko drugiego imienia) specjalizował się w grafice i rysunku. Uprawiał głównie linoryt, a także drzeworyt, akwafortę, monotypię i cynkografię. Tworzył ilustracje i okładki do takich czasopism, jak: "Ognisko Nauczycielskie", "Region Lubelski", "Promyk" i "Promyczek". Projektował ekslibrisy (m.in. ekslibris poety Józefa Czechowicza, z którym się przyjaźnił). Malował też obrazy olejne, akwarele i pastele. Według niektórych opracowań sporadycznie zajmował się również rzeźbą, jednak sformułowanie to nie jest zbyt precyzyjne. Do tej dziedziny sztuk plastycznych można zaliczyć przede wszystkim tworzone przez niego lalki do teatrów kukiełkowych i szopek regionalnych.
Kazimierz Wiszniewski (1894 - 1960) Malarz i grafik, uczeń Skoczylasa, pod którego wpływem wczesna twórczość artysty czerpała inspiracje ze sztuki i ornamentyki ludowej. Po 1930 Wiszniewski zmienił zainteresowania i zajął się architekturą i pejzażem, wzbogacając znacznie swój warsztat graficzny. Uprawiał głównie drzeworyt. Tematem jego prac jest zabytkowa architektura Gdańska, Poznania, Kazimierza, Warszawy i innych miast.
Oprawy wydawnicze z linorytami lub drzeworytami.
Stany bardzo dobre