Sopoćko Janusz - Mój pluton [wspomnienia z wojny polsko-bolszewickiej]

Warszawa 1937/ Wojskowy Instytut Naukowo- Oświatowy/ oprawa wydawnicza, miękka/ 14x19,5cm/s.188/ czarno-białe zdjęcia w tekście, rozkładana mapa po tekście/ stan bardzo dobry-, nieaktualne pieczątki biblioteczne na stronie tytułowej oraz ostatniej. Zachowana oryginalna okładka wydawnicza! Nieczęste.

Wspomnienia z frontu polsko-sowieckiego w szeregach 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich (55 Poznańskiego Pułku Piechoty) od czerwca do grudnia 1920 r.  

Janusz Sopoćko - Podpułkownik dyplomowany Wojska Polskiego II RP. Ukończył Pawłowską Szkołę Wojskową w Petersburgu. Wziął udział w I wojnie światowej. Walczył pod Rygą i na Podolu w 50 pułku strzelców syberyjskich, a następnie przeciwko bolszewikom w formacjach kontrrewolucyjnych na Syberii. Do grudnia 1920 roku z 55 pp pozostawał na froncie bolszewickim. Został odznaczony za te działania Krzyżem Walecznych i awansowany na stopień sierżanta. Został słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie i mianowany kapitanem dyplomowanym. Od tego czasu był zatrudniony w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. Pisał wspomnienia oraz prace z tematyki koncepcji operacji powietrzno-desantowych zarówno pod kątem desantów masowych jak i przerzutu niewielkich grup specjalnych, próbując w nich określić strukturę takiego oddziału, jego możliwości bojowe i poziom zaopatrzenia. Przed 1939 rokiem uzyskał awans na podpułkownika. Jeszcze przed zakończeniem kampanii wrześniowej znalazł się we Francji, gdzie w 1940 r. walczył w 1. Dywizji Grenadierów. W wyniku klęski Francji przekroczył granicę ze Szwajcarią i został tam internowany. Po uwolnieniu znalazł się w Anglii we formowanej w Szkocji 1. Brygadzie Grenadierów 4 DP, i został w stopniu ppłk. zastępcą dowódcy brygady. Potem był członkiem Centralnej Komisji Regulaminowej. Zwolniony z Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie osiadł początkowo we Francji. Następnie przeprowadził się do Szwajcarii, gdzie zmarł.