PRĄDZYŃSKI - PAMIĘTNIKI GENERAŁA PRĄDZYŃSKIEGO oraz MOSZYŃSKI - GENEZA POWSTANIA LISTOPADOWEGO [komplet w 5 wol.]

PRĄDZYŃSKI - PAMIĘTNIKI GENERAŁA PRĄDZYŃSKIEGO

Opracował Bronisław Gembarzewski. T. 1–4 (w 4 wol.),

oraz:

MOSZYŃSKI - GENEZA POWSTANIA LISTOPADOWEGO

Opracował Bronisław Gembarzewski. T. 1–4 (w 4 wol.),

str. [2], XLIX, 628, portret 1; [2], 720, portret 1; [4], 494; [4], 410, faksymilie 1, map 6 (chromolitografie);  str. [4], 670, [2], łącznie pięć wol. Kraków 1909. Księgarnia Spółki Wydawniczej Polskiej, format 23 cm

TWARDA OPRAWA PÓŁSKÓREK: 4 WOL. OPRAWIE Z EPOKI, JEDEN ZE WSPÓŁCZEŚNIE DORABIANYM GRZBIETEM. OPRAWA GENEZY W NIECO ODMIENNYM ZDOBNICTWIE, ACZKOLWIEK CAŁOSĆ PIĘKNIE PREZENTUJE SIĘ NA PÓŁCE

Jedno z najcenniejszych źródeł drukowanych dotyczących powstania listopadowego i wojny polsko-rosyjskiej z 1831 r.

Ignacy Pantaleon Prądzyński herbu Grzymała (ur. 20 lipca 1792 w Sannikach, zm. 4 sierpnia 1850 na wyspie Helgoland) – generał dywizji Wojska Królestwa Polskiego, wódz naczelny powstania listopadowego. Uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich strategów pierwszej połowy XIX wieku. Uczestnik kampanii napoleońskich i powstania listopadowego, kawaler Orderu Virtuti Militari oraz Legii Honorowej.

Był jednym z najbardziej utalentowanych generałów polskich I połowy XIX wieku, autorem około 60 prac z dziedziny wojskowości oraz cennych dla historyka obszernych pamiętników m.in. O sztuce wojennej – Kurs taktyki (1822-1823) oraz Czterej ostatni wodzowie polscy przed sądem historii (1865).

W latach 1830–1831, podczas powstania listopadowego podkomendant Twierdzy Zamość, następnie kwatermistrz generalny Sztabu Głównego, dowódca korpusu inżynierów i – od 16 sierpnia do 19 sierpnia 1831 – wódz naczelny. Strateg, rzecznik zdecydowanych działań zaczepnych.

Autor planów wojny z Rosją, częściowo wykorzystanych przez generała Jana Zygmunta Skrzyneckiego. Dzięki wykorzystaniu jego śmiałego planu ofensywy i pod jego osobistym dowództwem, armia polska, przy minimalnych stratach własnych, rozbiła oddziały rosyjskie w bitwach pod Wawrem, Dębem Wielkim i Iganiami. Zarzucenie po tym sukcesie taktyki Prądzyńskiego przyczyniło się zapewne do stopniowego upadku powstania.

Był też autorem planu koordynacji działań partyzanckich w Królestwie Polskim. Dowodził w wygranej bitwie pod Iganiami (10 kwietnia 1831). Po upadku powstania w latach 1832–1833 na zesłaniu w Wiatce. W 1834 powrócił do Królestwa Polskiego. Po powrocie do Królestwa Polskiego osiadł w Przepiórowie. W 1848 roku powstańcy węgierscy zaproponowali mu objęcia przywództwa w powstaniu, ale Prądzyński odmówił

Wspomnienia koncentrują się na czasie powstania listopadowego, jednak autor, by nie pozbawiać kluczowych wydarzeń ich tła i genezy, narrację rozpoczął od początku lat 20. XIX w., a więc działalności tajnych stowarzyszeń.

Monografia hrabiego Jerzego Moszyńskiego, właściciela rękopisu pamiętników, została pomyślana jako obszerny wstęp do wspomnień generała. Autor odnosił się z dystansem do zrywu powstańczego, zaś popełnineie dzieła uzasadnił tyum, że wspomnienia pozbawione krytycznego omówienia, mogłyby przynieść więcej szkody niż korzyści.

Na końcu, na osobnych kartach zamieszczono 6 kolorowych szkiców sytuacyjnych, przedstawiających układ sił w czasie bitew pod Grochowem i Wawrem, Dębem Wielkim, Iganiami, Ostrołęką i Międzyrzecem.

T. 1-3 z księgozbioru: „Biblioteki Radziechowskiej”, założonej przez Stanisława Marcina Badeniego h. Bończa (1850-1912), prawnika, polityka, marszałka krajowego Galicji (pieczątki).

Stan DB+/ przetarcia opraw, nieliczne, drobne zabrudzenia stron; ŁADNY KOMPLET