Iwonicz
to jedno z najstarszych w Polsce uzdrowisk. Z 1413 pochodzi wzmianka o
istnieniu w miejscowości wód mineralnych. W 1464 zbudowano we wsi
modrzewiowy kościół parafialny. W okresie renesansu, gdy rozwijały się
nauki przyrodnicze, wzrosło zainteresowanie leczniczymi właściwościami
wód mineralnych i uzdrowiskiem.
Iwonicz jako uzdrowisko wzmiankowane jest w 1578 w książce Cieplice przez Wojciecha Oczkę, nadwornego lekarza Stefana Batorego.
W 1721 pionier polskiej literatury przyrodniczej ks. jezuita Gabriel Rzączyński (1664–1737) opisał poszukiwania, wydobycie, a nawet przetwarzanie ropy w Iwoniczu. W Visitatio Szembekiana z 1722 czytamy o uzdrowicielskiej sile wód iwonickich: Ta woda (w Iwoniczu) ma wielką siłę leczniczą, wzmacnia żołądek i wraca apetyt.
Po pierwszym rozbiorze, w 1772 r., Iwonicz znalazł się w państwie Habsburgów. W 1793 został odsprzedany przez ówczesną właścicielkę, Annę Teresę z Ossolińskich Potocką, jednemu z dowódców konfederacji barskiej, Michałowi Ostaszewskiemu. Ten zainicjował budowę pierwszych instalacji uzdrowiskowych i kąpielowych (1793 r.), ale z powodu podeszłego wieku odsprzedał Iwonicz rodzinie Załuskich. W 1799 r. właścicielem został hr. Teofil Wojciech Załuski (1760–1831), a w 1825 jego syn hr. Karol Teofil Załuski (1794–1845), ożeniony z Amelią z ks. Ogińskich. Wkrótce potem rozpoczęło się zainteresowanie utworzeniem uzdrowiska: budowa pierwszych obiektów zakładu kąpielowego oraz budowa pierwszych łazienek. Właściwie założone zostały one dopiero w 1837 przez tę rodzinę, a zwłaszcza przez uważanego za twórcę uzdrowiska w Iwoniczu Karola hr. Załuskiego, powstańca listopadowego. Po Karolu hr. Załuskim dostał Iwonicz jego syn Michał Załuski (1827–1893). Do Załuskich należał Iwonicz aż do 1945, kiedy to NKWD aresztowało czterech członków tej rodziny.
W centrum miasta są drewniane wille i pensjonaty z XIX wieku, które wzorowano na modnym w tym czasie budownictwie uzdrowiskowym Szwajcarii.
W 1914 w Iwoniczu przebywał Józef Piłsudski, który inspirował do tworzenia Drużyn Strzeleckich. Oprócz tych drużyn działał tu Związek Hallerczyków oraz inne organizacje patriotyczne.
Do końca II Rzeczypospolitej uzdrowisko Iwonicz było reklamowanie w prasie jako Książę wód jodowych.
Zapraszamy do poznania bliżej jego fascynującej historii.
Wydano nakładem Przedsiębiorstwa "Uzdrowisko Iwonicz" i Towarzystwa Przyjaciół Iwonicz.
Format: 250 x 195 mm, 232 s.
Książka w ładnym stanie. Oprawa twarda, na zewnątrz papierowa obwoluta z minimalnymi otarciami, naddarciami i ubytkami na brzegach.
