Kasprowicz Jan, Marchołt gruby a sprośny [wydanie I]

Kasprowicz Jan, Marchołt gruby a sprośny, jego narodzin życia i śmierci. Misterium tragikomiczne w obrazach czterech zamknięte, nakł. Gubrynowicz i syn, Lwów 1920, wydanie I, s. 288, wymiary 18 x 22,5 cm. Zdobienia wewnątrz i inicjały Władysław Jarocki. Półpłótno ze złoceniami na grzbiecie. Przybrudzenia, przetarcia oprawy.

Gruby a sprośny. Jego narodzin życia i śmierci misterjum tragikomiczne. W obrazach czterech zamknięte. Marchołt (Marolf, Marchiandus, Marcolphus, Markolf - imię własne: 'sójka, ptak przedrzeźniający głosy') - bohater apokryficznej opowieści o królu Salomonie pt. Rozmowy, które miał król Salomon mądry z Marchołtem grubym a sprośnym, a wszakoż, jako o niem powiedają, barzo z wymownym (Kraków, H. Wietor, 1521), mającej w V-XII w. charakter poważnego dialogu, później utworu humorystycznego o sprytnym i rubasznym prostaku płatającym figle mędrcowi na tronie. W końcu XII wieku powstała na terenie Niemiec redakcja komiczna, w której poważny adwersarz króla Salomona zmienia się w błazna.

Władysław Jarocki (ur. 6 czerwca 1879 w Podhajczykach, pow. zborowski, zm. 7 lutego 1965 w Krakowie) – polski malarz zajmujący się głównie tematyką huculską, podhalańską i tatrzańską. Prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.