W. POPIEL Kobieta wobec badań nauki współczesnej [Biblioteka Dzieł Wyborowych, 1902]

add A sua nota

Descrição do item

W. POPIEL
Kobieta wobec badań nauki współczesnej

Warszawa 1902
Drukarnia A. T. Jezierskiego
Biblioteka Dzieł Wyborowych 233
168 s.
o. oryginalna, płócienna z tytulaturą na grzbiecie
s. bdb, pieczęć pryw.
For. ca: 18x12 cm

Badania przeprowadzone m.in. nad budową ciała kobiecego skłoniły dra Popiela do stwierdzenia, że kobieta wydaje się zawsze mniejszą i wątlejszą. W przeciętnym typie dobrze zbudowanej kobiety nie spotykamy nigdzie ostrych linii, ani ostro zarysowanych kantów… cały zarys ciała składa się z linii miękkich i falistych. Miękko zaokrąglone kształty i członki o liniach falistych kobiecego ciała skłaniają się więcej do stanu spoczynku.

Wielkość głowy kobiecej in toto (w całości) jest bezwzględnie mniejszą, niż męskiej. Skóra czoła jest u płci żeńskiej więcej gładką i znacznie mniej posiada zmarszczek nawet w bardzo późnym wieku. Obecność zmarszczek, pionowych szczególniej zwykle pozwala się domyślać pewnego znękania duchowego i poza afektami gniewu jest oznaką wysiłku myśli. W tym jednak ostatnim względzie należy być ostrożnym w wydawaniu sądu, gdyż dowiedzione jest, że bezmyślnie w przestrzeń wpatrujący się krótkowidz również silnie marszczy czoło.

Oczy kobiet zawsze wydają się szerszymi i wydatniejszymi, niż męskie. Podobno kobieta mniej się rozkoszuje oczyma niż mężczyzna, a to dlatego, że jest zbyt roztargniona i z powodu duchowej swej organizacji za mało usposobiona do analizowania wrażeń. Przy oglądaniu jakiego bądź przedmiotu poprzestaje ona na rozkoszy pierwszego bezpośredniego wrażenia…