Budowa głowni yari – hira sankaku. Na ostrzu występują drobne rysy, rozwarstwienia, nierówności i skrzywienia związane z upływem czasu i tym, że broń ta była używana na polu bitwy. Stan ogólny dobry. Szacowany czas wykonania to przełom XVIII i XIX wieku, czyli okres Edo. Na nakago zachowała się sygnatura Norimitsu. Tachibashiri (część drzewca zabezpieczająca trzpień ostrza tulejami i pierścieniami) i saya prawdopodobnie wykonane w późniejszym czasie lub poddane renowacji. Gyakuwa (tuleja), dogane (pierścienie) i hirumaki (zakończenie drzewca) wykonane z mosiądzu. Praktycznie identyczne ostrze zostało zaprezentowane i opisane w książce Wiesława Winklera „Japońska broń drzewcowa” i znajduje się obecnie w Muzeum Wojska Polskiego. Długość całkowita : 252,3 cm. Długość ostrza : 41,5 cm. Datowanie: przełom XVIII i XIX wieku
