Szabla francuska kawalerii lekkiej "a la chasseur"; Szabla w użyciu, w wielu modyfikacjach w wielu jednostkach strzelców konnych, szwoleżerów -lansjerów i innych od początku XIX wieku, nawet po wprowadzeniu wzoru 1822. Wersja oficerska wzoru AN IX. Rękojeść zamknięta, oprawa mosiężna, tylne ramię jelca zwinięte ku głowni. Przednie, dwukrotnie łukowato wygięte, tworzy kabłąk główny, dwa boczne łączą się z kabłąkiem głównym w jego górnej części. Trzon rękojeści drewniany, owinięty czarną skórą i opleciony podwójnym drutem mosiężnym. Głownia stalowa, polerowana, obustronne szerokie zbrocze, sztych z wąskim młotkiem (strzałka krzywizny 50mm, szerokość u nasady 28mm). Na obu płazach trawione dekoracje Pochwa mosiężna (unikalna) z kółkami nośnymi ruchomymi w tulejkach mocowanych bezpośrednio na grzbiecie pochwy. Ostroga stalowa. Lekkie wgniecenia. Stan zachowania 5/4/4.
