Szabla oficera kawalerii, Polska, w stylu wz. 1917

dł. szabli w pochwie 936 mm, dł. szabli 906 mm, dł. głowni 756 mm, szer. głowni u nasady 33 mm, gr. grzbietu u nasady 8,5 mm, masa szabli 885 g, masa szabli w pochwie 1705 g

R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna, złocona. Jelec esowaty, trójkabłąkowy, z wąsami. Tylne ramię jelca zwinięte w płaską wolutę ku głowni, przednie, łukowato zagięte ku górze, tworzy kabłąk główny, połączony z trzpieniem głowni. Dwa kabłąki boczne biegną łukiem po obu stronach zewnętrznego wąsa i łączą się z kabłąkiem głównym w jego górnej części. Wąsy eliptyczne ostro ścięte, ozdobione motywem roślinnym. Długi, sięgający jelca kapturek mocowany od góry ozdobną nakrętką w kształcie rozety. Dołem wraz z trzonem w wydrążonym gnieździe jelca. Kapturek u góry wykrojony w kształt tarczy ozdobiony tłoczonym orłem w koronie na tarczy amazonek. Trzon drewniany, ukośnie karbowany, obciągnięty czarną skórą i opleciony filigranem mosiężnym. G ł o w n i a stalowa, polerowana, niklowana, o umiarkowanej krzywiźnie. Obustronnie profilowana w jedną bruzdę przygrzbietową, sięgającą krótkiego, obosiecznego pióra z ością. Sztych symetryczny. Na wewnętrznym progu bita sygnatura „PACK-OHLINGER & Co/SOLINGEN”. Na grzbiecie litera gotycka, liczba „15” (rok produkcji), litera „W” (Wilhelm) zwieńczona koroną. P o c h w a stalowa, polerowana, niklowana. Dwie ryfki z ruchomymi koluszkami na grzbiecie. Szyjka z kołnierzem mocowana w płaszczu pochwy dwoma śrubkami. Ostroga masywna, asymetryczna.
Rękojeść z 2. połowy XX wieku, głownia od pruskiej szabli artyleryjskiej wz. 1848, pochwa dobierana.
stan zachowania: 5-/5-/5-