SZABLA POLSKA SZEREGOWYCH BRONI JEZDNYCH WZ 1917

dł. szabli w pochwie 1050 mm, dł. szabli 1012 mm, dł. głowni 86,5 mm, szer. głowni u nasady 33 mm, gr. grzbietu u nasady 6 mm, masa szabli 815 g, masa szabli w pochwie 1645 g

R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec esowaty, jednokabłąkowy (dwa kabłąki boczne obcięte, co było powszechnie praktykowane w wojsku). Tylne ramię jelca zwinięte w płaską wolutę ku głowni. Przednie, dwukrotnie łukowato zagięte ku górze, tworzy kabłąk główny, w przekroju czworoboczny, rozszerzony i spłaszczony u góry z otworem na trzpień głowni. Znacznie pochylony ku przodowi trzon rękojeści z litego drewna, zwężający się ku górze, z siedmioma ukośnymi karbami, ze śladami czarnej farby. Długi, sięgające jelca kapturek, mocowany wraz z kabłąkiem na głowicy ozdobną nakrętką w kształcie ośmiolistnej rozety. Dołem, zaklinowany w gnieździe tylnego ramienia jelca. Kapturek u góry wykrojony w kształcie tarczy, ozdobiony tłoczonym orłem w koronie na tarczy Amazonek. Od spodu tylnego ramienia jelca bita w owalu sygnatura: „L. Morawski Ska/w/Warszawie”. G ł o w n i a stalowa, o znacznej krzywiźnie, obustronnie profilowana w jedną, średniej szerokości bruzdę przygrzbietową. Pióro obosieczne, sztych w linii grzbietu. Na wewnętrznym płazie, pod nasadą, bita w owalu sygnatura: G. BOROWSKI/W WARSZAWIE” oraz numerator wojskowy „2.3”. Na grzbiecie bity numer „15”. P o c h w a stalowa, polerowana, z dwiema ryfkami z ruchomymi koluszkami na grzbiecie. Szyjka mocowana w płaszczu pochwy na wcisk.
stan zachowania 3+/3+/4-