Władysław Jagiełło (1377–1434), Półgrosz litewski (pieniążek), ok. 1388–1390, Wilno; Aw: Głowa Marii na wprost, w koronie, legenda; Rw: Tamga tatarska, poniżej lew w prawo; Ivanauskas 1J5-3 (RR); srebro, 15.9 mm, 0.96 g; ładnie zachowany jak na ten typ monety. Drugi najstarszy typ litewskiego pieniądza Jagiełły, tzw. typ Regina. Na jego awersie widać długowłosą głowę, co jest niespotykane w przedstawieniach z okresu późnego średniowiecza. Jeżeli miałoby to być przedstawienie żony Władysława Jagiełły, Jadwigi, musiałaby mieć na głowie welon. Dodatkowo, wśród znanych egzemplarzy tylko część ma zachowaną legendę otokową, zaś pewna ich grupa posiada pseudolegendy. Z pozostałych, na awersie można wyczytać inskrypcję REGINA · MAGNA, odnoszącą się niewątpliwie do obecnego w polu przedstawienia kobiety. W związku z tym możemy stwierdzić, że jest to Matka Boża, zaś władca w monecie prosi Marię o wsparcie swych działań i jednocześnie ewangelizuje poddanych, pokazując im Królową Niebieską. Zgoła odmienne przedstawienie widoczne jest na rewersie. Obecny tam znak (tamga) interpretowany jest jako węzeł szczęścia lub lwi ogon, oraz jako symbol Złotej Ordy. Poniżej znajduje się schematyczny lew, który ma symbolizować roszczenie do panowania nad tatarską częścią Rusi. W związku z przedstawieniami religijnymi, prof. Borys Paszkiewicz datuje te monety na czas krótko po chrzcie Władysława, tj. na lata ok. 1388–1390.
