Trojak, 1580, Olkusz; małe popiersie władcy, na awersie...

monety koronne, Trojak, 1580, Olkusz; małe popiersie władcy, na awersie wewnętrzna obwódka, w legendzie awersu POLO, na rewersie pod datą rozdzieloną inicjałami I R (Jakub Rokossowski, podskarbi wielki koronny), godło herbu Glaubicz; Iger O.80.11.a (R6), Kurp. (1576–86) 121 (R5), Parchimowicz Trojaki 54.a; krążek wygięty, bardzo rzadki typ monety w pudełku NGC 6640059-003 z oceną XF DETAILS Damaged.
Po wstąpieniu na tron, król Stefan Batory wycofał z obiegu monety wybite po śmierci Zygmunta II Augusta. Za sprawą pierwszej ordynacji monetarnej z 24 kwietnia 1578 roku w olkuskiej mennicy koronnej rozpoczęto proces wybijania srebrnych, drobnych nominałów: szelągów, półgroszy, groszy i trojaków. Pierwszy zarządca wspomnianej mennicy, Rafał Leszczyński, nie przestrzegając przyjętej stopy menniczej oraz nie umieszczając na monetach przewidzianych oznaczeń pożegnał się ze stanowiskiem w zaledwie rok na rzecz podskarbiego Jakuba Rokossowskiego.
Kolejna ordynacja wprowadzona przez Batorego 5 stycznia 1580 roku, zwana też ordynacją Stefanowską, wprowadziła realną unię monetarną z Litwą. W obu państwach miały być produkowane monety jednolitej formy, z Orłem i Pogonią. Stopa mennicza, wzory oraz typy monet, przetrwały panowanie Batorego, którego zasługi odnoszące się do uporządkowania spraw pieniądza są nie do przecenienia. Za jego panowania wybijano monety w Olkuszu, Wilnie, Malborku, Gdańsku, Rydze i Poznaniu (od 1583 roku). Rządy Stefana Batorego wprowadziły ożywienie i uporządkowały mennictwo Rzeczypospolitej Obojga Narodów.