Organizacja Polskiego Białego Krzyża powstała 2 lutego 1918 r. w Stanach Zjednoczonych. Założyła ją żona Ignacego Paderewskiego, Helena Paderewska, która od 1917 r. prowadziła działania w celu przekształcenia prowadzonego przez siebie Komitetu Opieki nad Polskimi Żołnierzami w polskie stowarzyszenie krajowe Czerwonego Krzyża. W skutek odmowy Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża, H. Paderewska zorganizowała i finansowała nabór ochotniczek do służby pielęgniarskiej w PBK, by wysłać je w miejsca, gdzie walczyli Polacy wcieleni do trzech armii zaborczych.
PBK
działała na początku w Stanach Zjednoczonych i otaczał rodziny żołnierzy
zwłaszcza w sytuacji śmierci lub kalectwa ojca rodziny. Drugim celem było
szerzenie kultury i oświaty, rozbudzanie postaw patriotycznych oraz świadomości
narodowej i obywatelskiej wśród żołnierzy polskich. Następnie PBK działała
we Francji od 1 marca 1918 do 1 czerwca 1919 r., do ostatecznego przewiezienia Błękitnej
Armii do Polski.
Po przyjeździe do Polski jeszcze w 1918 r. Helena Paderewska założyła w kraju Polski Biały Krzyż, którego została prezesem. W okresie międzywojennym PBK rozwijał się, prowadził szpitale, hurtownie, gospody, biblioteki żołnierskie, organizował kursy zawodowe. W 1936 r. został uznany za stowarzyszenie wyższej użyteczności. W czasie II wojny światowej Niemcy dokonując likwidacji organizacji społecznych, przekazali częściowo majątek PBK na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża. Polski Biały Krzyż rozwiązany został ostatecznie w 1946 r.
Bardzo dobry stan zachowania. Tarcza najpewniej do przyszycia z okresu bytności w Polsce w latach 1919-1939.
Wymiary ok. 550 na 600 mm.
