Wymiary: 85 x 136 cm (w świetle passe-partout)
sygnowany i datowany p.d.: 'Juliusz Kossak | 1879'
Pochodzenie
kolekcja Grażyny Kulczyk
Literatura
porównaj:
Polska. Siła Obrazu, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2020, s.128
Kazimierz Olszański, Juliusz Kossak, Wrocław 1988, nr. kat. 430, (il. na osobnej planszy)
Stanisław Witkiewicz, Juljusz Kossak, Warszawa 1900, s. 1 (il.)
Biogram
Początkowo – od ok. 1842 roku – studiował na wydziale prawa na uniwersytecie lwowskim, jednocześnie uczył się rysunku u Jana Maszkowskiego. W latach 1850 – 52 mieszkał na przemian we Lwowie i w Warszawie. W roku 1852 wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się przez krótki czas w pracowni Ferdinanda G. Waldmüllera, odwiedził także Węgry. Na przełomie 1852/53 roku po raz pierwszy przebywał w Paryżu, gdzie osiadł na kilka lat w 1855 roku W roku 1860 powrócił do Warszawy. W 1869 roku studiował w monachijskiej pracowni Franza Adama, pozostawał także w bliskich kontaktach z J. Brandtem. Jesienią 1869 roku osiadł na stałe w Krakowie, z którego rzadko wyjeżdżał – odbył wędrówkę artystyczną po Galicji Wschodniej, przełom lat 1872/73 spędził w Monachium. Swoje prace wystawiał we Lwowie, Krakowie, Warszawie (w TZSP i Salonie Krywulta), Łodzi, Poznaniu oraz za granicą: w Paryżu, Monachium, Dreźnie, Berlinie i Wiedniu. Najważniejszym motywem w malarstwie artysty był koń, przedstawiany w scenach historycznych, scenach bitewnych, przedstawiających przemarsze wojsk jak i scenach rodzajowych – polowaniach, przejażdżkach, wyścigach. Malował także – zwłaszcza po okresie studiów paryskich i monachijskich – sceny z życia codziennego prostych ludzi oraz portrety konne. Jego ulubioną techniką była akwarela, która umożliwiała szybkie uchwycenie ruchu i kształtu rozgrywającej się sceny.
