Widokówka vintage: Kosów / Lecznica dr. Tarnawskiego w Kosowie

Widokówka vintage: Kosów

Czarno-biała widokówka, przedstawiająca okolice Kosowa (wodospad Huk). Sygnowana "Lecznica dr. Tarnawskiego".

Rotograwura, drukarnia św. Wojciecha w Poznaniu.

Stan bardzo dobry, niezapisana.

*

Lecznica dr. Apolinarego Tarnawskiego powstała w 1893 r. pod Kosowem Huculskim na Kresach. Dr. Tarnawski był pionierem leczenia dietą, w szczególności dietą jarską, a jego lecznica stała się modnym miejscem odpoczynku i leczenia galicyjskiej bohemy i elit. Dodatkowo w 1909 r. przy lecznicy w Kosowie zawiązało się Towarzystwo Przyjaciół Zdrowia, którego zadaniem było rozpowszechnianie zasad higieny w życiu codziennym. Lecznica funkcjonowala do 1914 r., kiedy to dr. Tarnawski został aresztowany na podstawie fałszywego donosu. Instytut wznowił swoją działalność dopiero z 1922 r. i bardzo szybko odzyskał swoją renomę (bywali w niej m.in. Hanka Ordonówna, Juliusz Osterwa, Mira Zimińska, Maria Dąbrowska, Gabriela Zapolska, Ferdynand A. Ossendowski, Lucjan Rydel, Kazimiera Iłłakowiczówna, Melchior Wańkowicz, Roman Dmowski i wiele innych wybitnych postaci). 

Tarnawski chciał stworzyć placówkę o charakterze wiejskiego dworu, różniącą się od luksusowych uzdrowisk. Kompleks składał się więc z willi porozrzucane były swobodnie pośród drzew, na terenie imponującego parku. Lecznica posiadała również własny sad, ogródki warzywne, boisko do siatkówki i korty tenisowe - całość zajmowała 12 ha. 

Lecznica dr. Tarnawskiego ukształtowała sposób myślenia i dbania o higienę kilku pokoleń polskiej inteligencji. Doktor działał również lokalnie, ucząc miejscowych rolników sadownictwa. W 1933 r. za swoją działalność otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

We wrześniu 1939 r. doktor wraz z rodziną opuścił swoją lecznicę i przyłączył się do rządu polskiego, który udał się do Rumunii. Nigdy już nie powrócił do kraju - zmarł na wygnaniu w 1943 r. w Jerozolimie w wieku 92 lat. Pod koniec życia stworzył swoje ostatnie wielkie dzieło pt. "Higiena starości i starzenia się”. Książka została wydana dopiero w 1980 r., dzięki staraniom jego syna. Jednak do kanonu polskiej literatury poświęconej zdrowiu i kuchni jarskiej weszła przede wszystkim jego "Kosowska kuchnia jarska” z 1929 r.