format:23x31cm w świetle passe-partout, oryginalna autolitografia z teki Artystów Legionistów,sygnowana,datowana i zatytułowana na płycie p.śr.
„Teka autolitografii artystów legionistów wydana w dwudziestolecie zbrojnego
czynu legionów 1919-1934”.
Teka wydana została w 1934 roku w Krakowie przez Sekcję Plastyków Legionistów i
towarzyszyła Historycznej Wystawie Legionów Polskich w Muzeum Narodowym w
Krakowie. Wystawa pokazywana była później również w innych miastach, w tym we
Lwowie. Na wystawie obecne były również prace Ignacego Pinkasa o tematyce legionowej,
których większość zaginęła niestety podczas II wojny światowej. Część znana
jest z fotografii, a te, które przetrwały, jak portret artylerzysty Tadeusza
Mullera, znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie. Teka zawiera 15 litografii
10 artystów, w tym Ignacego Pinkasa. Są to prace Stanisława Dąbrowskiego,
Kazimierza Dzielińskiego, Stanisława Janowskiego, Franciszka Jaźwieckiego,
Stanisława Kamockiego, Tadeusza Korpala, Tadeusza Seweryna, Wincentego
Wodzinowskiego i Leona Wyczółkowskiego. Prace ukazują portrety żołnierzy, walkę
i życie w okopach, cmentarze wojenne i sceny symboliczne. Większość sygnowana
jest ołówkiem przez autorów.
Wszystkie prace powstały specjalnie na przedmiotową wystawę.
Ignacy Pinkas (ur. 12 grudnia 1888 w Jaśle, zm. 3 sierpnia 1935 w Krakowie)
– polski malarz. W wieku osiemnastu lat razem z rodziną przeprowadził się do
Krakowa, gdzie pracował dorywczo wykonując różne prace m.in. był aktorem w
teatrze objazdowym. Od dzieciństwa wykazywał talent plastyczny, gdy w 1907
namalował portret arcyksięcia Franciszka Józefa uzyskana ze sprzedaży kwota
pozwoliła mu rok później zostać wolnym słuchaczem na krakowskiej Akademii Sztuk
Pięknych. Jego wykładowcami byli Stanisław Dębicki i Jacek Malczewski, po
trzech latach wyjechał do Paryża. W 1912 powrócił i wstąpił do Związku
Strzeleckiego „Strzelec”. 17 sierpnia 1914 wstąpił do I Brygady Legionów
Polskich, a następnie walczył w szeregach 1 pułku artylerii. Po powstaniu
Polskiego Korpusu Posiłkowego wszedł w jego szeregi, a następnie 14 lutego 1918
został internowany w obozie w Witkowicach. Przez cały przebieg służby tworzył,
były to głównie portrety dowódców i towarzyszy broni. W 1919 pełniąc rolę
rysownika wojskowego uczestniczył w wyprawie dywizji dowodzonej przez gen.
Lucjana Żeligowskiego na Wilno, przebywając tam stworzył cykl pejzaży
ukazujących Wilno i jego przedmieścia. Po 1920 Ignacy Pinkas skupił się na
twórczości, podróżował do Pragi, Warszawy, Lwowa i Wilna, a także nad Bałtyk i
do Francji. Był członkiem krakowskiej Sekcji Plastyków Związku Legionistów.
Autolitografia – litografia, stworzona przez autora – artystę grafika wprost na
kamieniu litograficznym.