Andrzej Dłużniewski (1939-2012), z serii Ikonogramy, nr 24, 1974

rysunek, tusz, papier
sygn., tyt., dat., na przodzie
oprawa: passe-partout, drewniana rama, szkło
Prace z cyklu Ikonogramy przedstawiają poddawane geometrycznym rozkładom formy ram nieistniejących obrazów. Rysunki były przykładem podejmowanych przez artystę w latach 70. analitycznych realizacji dotyczących pojęć związanych ze sztuką, na różne sposoby przenicowywał m.in. pojęcie obrazu, którego najczęściej w tych pracach nie było. Wiązało się to z formułowaną wówczas ideą „obrazu nieobecnego obrazu”. W abstrakcyjnych, uproszczonych formach Ikonogramów, artysta odkształcał prostokątną ramę - granicę nieobecnego obrazu. Koncepcja tych rysunków z ich „geometrycznym baletem” miała kontynuację w pracy 22 obrazy figuralne (1979) składającej się z fotografii przedstawiających różne konfiguracje działań artysty z ramami obrazów.

Prace z serii Ikonogramy reprodukowane m.in. w: Andrzej Dłużniewski. O nic nie jestem pytany, Fundacja Profile, Warszawa 2019; Spacer z Andrzejem Dłużniewskim w stronę sztuki, Muzeum Sztuki w Łodzi, 2005; Nieprzekupne oko. Galeria Akumulatory 1972-1990, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 2012; 16 Contemporary Polish Artists, The Aldrich Musueum of Contemporary Art., Ridgefield, Connecticut, 1977; si, sympozjum „Interwencje”, Pawłowice 1975; Procedery sztuki lat 70., Fundacja Profile, Warszawa 2016.