B.

BACZKO MAŁGORZATA, wystawia 1885 r.

BADOWSKI ADAM, um. w Warszawie 23 września 1903 r. Wystawia 1891—1896. Portrety jego zwracały powszechną uwagę. Kształcił się pod Gersonem i Kamińskim w warszawskiej szkole rysunkowej, w Krakowie pod Cynkiem, następnie w Wiedniu, Monachium i we Włoszech. Po ustąpieniu Gersona, powołany został na stanowisko profesora warszawskiej szkoły rysunkowej, na którem pozostał do ostatnich dni życia. Prowadził także własną szkołę malarstwa przez lat kilka. Z ważniejszych prac wymienię: Portret arcybiskupa Popiela i »Świeże popioły«. Medal srebrny Lwów 1894. Bibliografia: »Tygodnik illustrowany« z r. 1903, str. 796, »Świat« 1894, str. 483.

BAGIŃSKI FELIKS, wystawia w 1885 r.

BAKAŁOWICZ WŁADYSŁAW, ur. w Chrzanowie w Galicyi 28 maja 1833 r. Początkowe nauki pobierał w Warszawie, poczem wstąpił do warszawskiej Szkoły sztuk pięknych. W r. 1863 wyjechał do Paryża, gdzie dotychczas stale przebywa. Medal złoty i srebrny z wystawy w Wersalu. W Muzeum Narodowem jest jego »Uczta«, zakupiona w 1885 r. Inne prace: Portret Augustowej hr. Cieszkowskiej, »Karol Radziwiłł przyjmuje konfederatów barskich«, »Sąsiadki«. W zbiorach Tow. Zach. szt. pięk. w Warszawie jest jego »Studyum« i »Wilczek proszący Sobieskiego o pomoc dla Wiednia«. Bibliografia: Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit., str. 262. M. N. K. 87.

BĄKOWSKI JAN, ur. 19 czerwca 1872 r. w Krakowie, uczeń prof. Axentowicza. Wystawia od 1897 r. przeważnie portrety. Pracował przy restauracyi katedry na Wawelu. Jako uczeń krakowskiej Szkoły sztuk pięknych na kursie Ill-cim otrzymał medal srebrny za rysunki z natury 1893 r. Od 1903 r. odbywał studya w Akademii monachijskiej; w ostatnich latach liczne portrety arystokracyi niemieckiej i czeskiej. Wystawiał w Kunstlerhausie wied. i w Pradze. OS. Bibliografia: »Świat« 1893, str, 351.

BAŁŁA JÓZEF, wystawia od 1902 r. Dekorator mieszkający w Wiedniu.

BARABASZ STANISŁAW, architekt, ur. w Bochni 1857 r., uczęszczał do Instytutu technicznego w Krakowie, na wydział architektury na Politechnice wiedeńskiej, następnie do szkoły dla przemysłu artystycznego przy muzeum austryackiem w Wiedniu. W r. 1884—1891 objął kierownictwo miejskiej szkoły dla rysunków i modelowania przy muzeum techniczno-przemysłowem w Krakowie. W r. 1891—1901 był profesorem państwowej szkoły przemysłowej w Krakowie. Od r. 1901 jest dyrektorem szkoły zawodowej dla przemysłu drzewnego w Zakopanem. Wystawia 1883 r. akwarelle kościołów krakowskich i projekt relikwiarza błog. Wincentego Kadłubka. OS. Bibliografia: Sprawozdania kom. do bad. hist, sztuki w Polsce. Tom VI, str. XII. K. 87.

BARANOWSKI STANISŁAW, drzeworytnik, wystawia 1872 r.

BARĄCZ TADEUSZ, rzeźbiarz, ur. we Lwowie w r. 1849. Od r. 1860 do 1864 był wychowańcem szkoły kadetów w Hamburgu, następnie ukończył szkołę realną we Lwowie. Artystyczne wykształcenie pobierał w krakowskiej Szkole sztuk pięknych pod Łuszczkiewiczem i Kossowskim i w monachijskiej Akademii. Przez dwa lata przebywał we Florencyi i Wiedniu, poczem osiedlił się stale we Lwowie. Mention honorable w Berlinie 1891. Nagroda za projekt pomnika Mickiewicza. Wystawia od 1871 do 1890 r. Projekt pomnika Kościuszki i Aleks. Fredry, nadesłany pod godłem »Zemsta« reprodukował »Świat«. W Muzeum Narodowem jest jego medalion Siemiradzkiego w marmurze, dar artysty, wykonany w 1877 r. we Lwowie. Oprócz tego są tam: jego projekt pomnika Mickiewicza oraz medalion Juliana Grabowskiego i »Głowa geniusza«, nie wystawione. W zbiorach Tow. Przyjaciół nauk w Poznaniu są jego popiersia mężczyzny i Hausnerówny (później Łubieńskiej), dar naszego Towarzystwa 1890 r. W muz. im Lubomirskich we Lwowie jego popiersie Kazimierza hr. Krasickiego, popiersie Torosiewicza, medaliony Siemiradzkiego i Seweryna Goszczyńskiego. Bibliografia: »Świat« 1891, str. 389. M. N. K. 87.

BARTELS ARTUR, ur. w Wilnie 1818 r., um. w Krakowie 23 grudnia 1885 r. Znany kompozytor, autor, śpiewak i malarz amator. Wystawia w 1889 r. Rysował z wielką zgrabnością na drzewie, stosując kompozycyę do jego sęków i kręgów. Wykonał illustracye do swych utworów satyrycznych: »Łapigrosza«, »Pan Eugeniusz« i »Pan Atanazy Skorupka«, »Człowiek postępowy«. W 1898 r. w Warszawie wystawił »Scenę myśliwską«. Bibliografia: Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit., str. 205. W. 98. Wielka Encyklopedya illustrowana, Warszawa 1890—98.

BARTOSZEWSKI, wystawia w 1894 r.

BATOWSKI-KACZOR STANISŁAW, ur. 29 stycznia 1866 r. we Lwowie, zdał egzamin dojrzałości w szkole realnej we Lwowie 1883 r. Studya artystyczne: Szkoła sztuk pięknych w Krakowie 1883—1885, prof. Łuszczkiewicz i prof. Cynk, Akademia szt. piękn. w Wiedniu 1885—1887, prof. Griepenkerl i prof. L’Allemand, Akademia szt. piękn. w Monachium 1887—1889, prof. Liezen-Meyer (dział kompozycyjny).

Pobyt w Paryżu 1891, bawi we Włoszech 1893—1895. W końcu odbywa podróże artystyczne po Hiszpanii, Marokku i Krymie. Najważniejsze prace wystawione, oraz otrzymane za nie odznaczenia: Mention honorable, międzynar. wystawa w Berlinie 1891 za »Odwiedziny u malarza ikonów«. Medal srebrny wyst. krajowej 1894 za »Wieczornicę«. Portret dyrektora Zimy, »Św. Jerzy« (wł. hr. Jerzego Borkowskiego), »Bitwa z Tatarami« (wł. p. Stan. Niezabitowskiego), »Ucieczka« (Ogniem i mieczem), »Uwolniona z haremu« (wł. p. Schmidta w Skolem). Obraz do wielkiego ołtarza w katedrze we Lwowie. »Św. Antoni« (własn. hr. Gołuchowskiego w Skale), Witraż w katedrze lwowskiej. Dekoracye w foyer teatru lwowskiego. Dwa cykle illustracyj do powieści historycznych Sienkiewicza i t. p. Portrety, pejzaże, illustracye. Wystawia u nas od 1888 r. Miejsce stałego pobytu od r. 1892: Lwów, ul. św. Zofii 14, (dom własny), gdzie znajduje się zarazem szkoła malarstwa dla panów i pań w pracowni na ten cel przeznaczonej, z współudziałem p. Bratkowskiego, artysty-malarza, i p. Ostrowskiego, rzeźbiarza. OS.

BAUDISCH, wystawia w 1867 r. kopię religijną.

BEDNARSKI HIPOLIT, rzeźbiarz, wystawia 1877—1878 r.

BEŁTOWSKI JULIUSZ WOJCIECH, rzeźbiarz, ur. 1852 r. w Nowym Targu, ogólne wykształcenie odebrał prywatnie, przyczem kształcił się w kilku gałęziach przemysłu artystycznego. Odbył podróż do Niemiec, Belgii, Anglii, Francyi, Hiszpanii, Algeryi, Włoch i Szwajcaryi. W Paryżu w r. 1876 otrzymał dwukrotnie na konkursach drugą nagrodę, a na międzynarodowej wystawie r. 1878 medal srebrny. W r. 1877 brał udział w wykonaniu tronu dla papieża Piusa IX., poczem objął kierownictwo pracowni Sanvrezy, odznaczonej na wystawie r. 1878 złotym medalem. W r. 1880 powróciwszy do kraju i złożywszy egzamin w c. k. Muzeum dla sztuki i przemysłu w Wiedniu, mianowany nauczycielem snycerstwa w byłej Szkole dla przemysłu artystycznego we Lwowie, gdzie w dowód uznania otrzymał dwukrotnie nadzwyczajną remuneracyą, a następnie profesorem zawodowym przy państwowej Szkole przemysłowej. Na wystawie w r. 1887 w Krakowie występował jako członek komisyi sędziów, a w dziale sztuki został odznaczony. Wykonał wiele rzeźb figuralnych szkiców i projektów na wyroby przemysłu artystycznego, planów i urządzeń kościelnych, przeprowadzonych następnie pod jego kierownictwem lub przy jego współudziale, namalował kilka obrazów przeważnie treści religijnej, a w konkursie na pomnik Kościuszki w Chicago r. 1893 uzyskał odznaczenie. Wykonał w r. 1895—6 w płaskorzeźbie figurę przedstawiającą »Galicyę« w drzewie bukszpanowem do okładki albumowej dla Prezydenta Ministrów Kazimierza hr. Badeniego, »Głowę Chrystusa« (wł. E. S.) i obraz »Pieta« (relief) w bronzie. Z obrazu ostatniego wyrzeźbił w drzewie redukcyę dla rozpowszechnienia. Następnie wyrzeźbił medalion Wita Stwosza na podstawie popiersia wykonanego własnoręcznie przez Stwosza, a znajdującego się w ołtarzu w kościele św. Jana w Norymberdze, figurkę »Serce p. Jezusa«, obraz z podania ludowego »Śpiące wojsko« (relief) na model do wykonania w Tatrach. Nadto wykonał w bronzie sposobem wykuwanym medalion i relief: »Lew czatujący«, projekt i model na pastorał z grupką fig. »Sw. familii«, jakoteż cyzelował w srebrze część figuralną tegoż pastorału dla Najprzew. X. Biskupa Józefa Webera. W końcu wykonał projekt na ołtarz w drzewie dębowem i na ozdobną poręcz bronzową dla klasztoru OO. Karmelitów. W 1896 r. wykonał na podstawie podania ludowego rzeźbę kolosalnych rozmiarów w kamieniu w Tatrach, na skale »Pisana« w dolinie Kościeliskiej, przedstawiającą »Śpiącego rycerza«, jakoteż kopię tej rzeźby w małych rozmiarach w celach reprodukcyi.

Modelował 4 płaskorzeźby przedstawiające: »Sztukę, naukę, przemysł i opowiadanie Ezopa«, tudzież 2 karyatydy do wykonania w drzewie i figurkę Kościuszki. Wykonał projekt na skromny pomnik Kościuszki dla mniejszego miasta i figurkę św. Łukasza do odlewu w srebrze, na berło fakultetu medycznego dla Uniwersytetu lwowskiego. W metalu wykonał dwa medaliony (portrety pp. B. B.), naturalistyczny wieniec srebrny na 25-letni jubileusz prof, dra Radziszewskiego i takiż bronzowy, przeznaczony przez p. L. A. na pomnik Ordona we Lwowie. W 1897/8 roku wykonał figurkę (z gipsu) św. Barbary do niszy jednej z kamienic we Lwowie; figurę z drzewa »Niepokalane poczęcie P. Maryi« (nat. wielk.), do wielkiego ołtarza kościoła parafialnego w Samkach dolnych; biust A. Mickiewicza (1½ nat. wielk.) i projekt postumentu pomnika w Nowym Targu. Projektował wieniec i kasetę, ofiarowane przez Towarzystwo nauczycieli szkół wyższych w uroczystość 100-letniej rocznicy urodzin A. Mickiewicza, a umieszczone w oddziale Mickiewiczowskim Muzeum narodowego w Krakowie. W 1898/99 r. model figury »Polihymnia« do fasady nowego teatru miejskiego we Lwowie i wnękę dekoracyjną do wnętrza sali teatralnej. Brał udział w konkursie na pomnik Adama Mickiewicza we Lwowie; wykonał w srebrze według własnego modelu figurkę św. Łukasza na nagłówek berła fakultetu medycznego we Lwowie i nadzorował wykonanie tegoż; objął kierownictwo restauracyi stall w kościele OO. Bernardynów we Lwowie. Modelował i wyrzeźbił w bukszpanie mały biuścik Juliusza Słowackiego. W terrakocie wykonał małą portretową półfigurkę kobiecą i biust męski naturalnej wielkości. Modelował figurkę św. Jerzego i większy relief obrazu św. Familii, przeznaczone do niszy ściany pewnego domu. Rysował bizantyńskie berło do wykonania w srebrze dla kościoła w Buczaczu i inne pomniejsze projekty do wykonania w drzewie, kamieniu i metalu. W 1900/1 r. duży medalion portretu w białej terrakocie, figurę nagrobkową odlaną w bronzie; figurę Chrystusa i figurę Matki Boskiej relief do katedry w Przemyślu i model »Walka Strzelca z orłem« w wypukłej płaskorzeźbie, do wykonania w drzewie. Nadto projekt i plany na Sanatoryum w Worochcie, oraz pomniejsze modele i rysunki na wykonanie przedmiotów przemysłu artystycznego. Zwiedził wspólnie z uczniami Wystawę szkół zawodowych w Muzeum dla sztuki i przemysłu, oraz Wystawę w szkole dla przemysłu artystycznego w Wiedniu. W 1901/2 r. wykonał 12 płaskorzeźb, przedstawiających św. Apostołów do stal i jedną płaskorzeźbę polichromowaną, obraz »Chrystus wręcza klucze św. Piotrowi« do tronu biskupiego w rzymsko-kat. katedrze w Przemyślu. Dla Rady szkolnej krajowej przeprowadził wykonanie kasetki wedle pomysłu radcy rządu Gorgolewskiego, do której modelował rzeźby i w srebrze wykonał medalion Bobrzyńskiego. Dalej wykonał biuścik Naj. Pana cesarza Franciszka I., jedno popiersie i dwa medalionowe portrety w terrakocie. Nadto brał udział w gronie byłych absolwentów austr. Muzeum w pracy rysunkowej na dar hołdowniczy dla arcyksięcia Rainera z okazyi złotego wesela. Urzędował jako członek jury w jubileuszowej wystawie towarzystwa politechnicznego we Lwowie. W r. 1902/3 wykonał kolosalne popiersie króla Władysława Jagiełły dla komitetu obchodu uroczystości Grunwaldzkiej. Dla miasta Gródka wykonał wielką statuę króla Władysława Jagiełły na pomnik w kamieniu. Dla kościoła w Nowym Targu nagrobek z medalionem i płaskorzeźbą w marmurze i bronzie, dla kościoła w Wołoniowie model i płaskorzeźbę innego nagrobka. Modelował dużą głowę Chrystusa do nagrobka i kilka medalionów, między tymi jeden w marmurze, drugi zaś Maryi Konopnickiej wytłoczył i cyzelował w srebrze. Brał udział w konkursie na model plakiety, zakupionej przez stowarzyszenie »Ojczyzna« we Wiedniu. OS. Bibliografia: Sprawozdania c. k. Dyrekcyi szkoły przemysłowej we Lwowie 1892—1903 r, K. 87.

BENEDYKTOWICZ LUDOMIR, LUDWIK, DOMINIK, herbu Bełty, syn Piotra i Maryi z Ruszczewskich, ur. 5 sierpnia 1844 r. w Kr. Polskiem we wsi szlacheckiej Świnary, w parafii Mąkobody, powiecie siedleckim, województwie Podlaskiem.

Do szkół średnich uczęszczał w Warszawie. W r. 1861 wstąpił do instytutu leśnictwa w Broku, pod dyrekcyą b. prof. Marymontu, Wojciecha Jastrzębowskiego, ustanowionego. Gdy był na drugim roku, w r. 1863 wziął czynny udział w powstaniu i w starciu orężnem stracił obie ręce, to jest pięść ręki prawej i przedramię lewej. W tym stanie rzeczy zmuszony był wyrzec się dalszego kształcenia w leśnictwie, a oddał się malarstwu, do którego od dzieciństwa okazywał wielki popęd i zamiłowanie. Pracuje zapomocą obmyślanego przez siebie przyrządu, składającego się z metalowej obrączki, którą wkłada na ocalone przedramię ręki prawej. Z boku tej obrączki, po stronie wielkiego i wskazującego palca, mieści się pendzel, pióro, węgiel lub ołówek. Przymocowane zapomocą śrubki, dozwalają one artyście malować, rysować i pisać. Pierwsze kroki w zawodzie malarskim stawiał w Warszawie pod kierunkiem prof. Wojciecha Gersona, a następnie w Szkole rysunkowej. W r. 1868 udał się dla dalszego wykształcenia do Monachium. Przyjęty na podstawie swoich prac w poczet uczniów Akademii sztuk pięknych, po czteroletnim w tejże pobycie, w oddziałach profesorów: Strehubera, Anschutza, Wagnera i Seitza ukończył studya malarskie. Powróciwszy do kraju, osiedlił się w Krakowie, gdzie przez przeciąg jednego roku był uczniem w szkole kompozycyjnej mistrza Jana Matejki, poczem własną otworzył pracownię. Do wybitniejszych jego prac należą obrazy o następujących tytułach: »Podjazd«, ol., wł. p. Oraczewskiego Władysława w Rzeszowie. »Nad mogiłą«, ol., wł. dra Lewkowicza, adwokata we Lwowie. »Lato«, ol., wl. pp. Milewskich w Piekarach. »Poranek na wsi« i »Wieczór na wsi«, rysunki piórem, wl. ks. Adama Sapiehy w Krasiczynie. »Przy śpiewie słowika«, ol., wl. p. Rucińskiego Antoniego w Kozienicach. »Pierwiosnki«, ol., wl. p. Skibickiego Adama w Horodence. »Przejażdżka po stawie«, ol. wl. ks. Józefa Pałki w Limanowej. »Bielenie płótna«, ol., wl. ks. Powalika Wojciecha w Łękach. »Jagoda« (z poezyi Lenartowicza), ol., wł. p. Rudolfa Falge w Warszawie. »Zagroda wiejska«, ol., wł. dra prof. Jordana Henryka w Krakowie. »Bez tytułu«, ol., wł. p. Waltca Władysława, właśc. dóbr w Świdniku, »Na rozstajnych drogach«, wł. p. Heftlera Henryka w Paryżu. »Wyręb lasu w jesieni«, ol., wł. p. Nowakowskiego Feliksa w Medwinie. »Sielanka«, ol., wł. p. Sobolewskiego Ignacego w Krakowie. »Stary bór« (wielki krajobraz z motywów sosnowych, oświetlonych zachodzącem słońcem), ol., wł. hr. Gustawa Przeździeckiego w Grodzisku pod Warszawą. »Krajobraz leśny przy zachodzie słońca«, ol., wł. dra Ziembickiego Grzegorza we Lwowie. »Urzyżowany Chrystus i Magdalena pod krzyżem«, obraz olejny dużych wymiarów, zdobiący wielki ołtarz kościoła w mieście Szczucinie, posiadłości hr. Husarzewskich około Tarnowa. »Stary dąb«, ol., wl. ks. Schneidra, prob. w Ottorowie. Miejsce obecnego stałego pobytu: Kraków, ul. Franciszkańska 1. 4. W r. 1876 zawarł artysta związek małżeński z panną Maryą Skalską, córką Andrzeja i Maryi Joanny ze Skorobohaczów, z którą miał trzech synów i trzy córki: Tadeusza, Bogdana, Zbigniewa, Janinę, Reginę i Wandę. Z tych Tadeusz i Regina nie żyją. OS. Bibliografia: K. 87. Dr. J. Mycielski 714, Dr. J. B. Antoniewicz, 1. cit. »Tygodnik illustrowany«, 2, XII, 1870, 47, 91, 210, 222.

BERG WILHELM, wystawia od 1902 r.

BERGMAN STANISŁAW, ur. w Krośnie 1862 r. Uczeń szkoły sztuk pięknych w Krakowie i Akademii monachijskiej. Autor »Syna marnotrawnego« i obrazów: »Stanisław Oświęcim przy zwłokach Anny«, »Spóźniona pomoc«, »Popis«, »Pociecha dziaduniów«, »Kwieciarka«, »Rekrut«, »Kwiaty«. Wystawia u nas od 1887 do 1900 r. Bibliografia: K. 87.

BETLEY WOJCIECH, ur. w 1867 r. w Warszawie. Studya początkowe w latach 1889—1890 r. u Gersona, następnie od r. 1890—1893 w krakowskiej Szkole sztuk pięknych pod Łuszczkiewiczem i Unierzyskim, a od 1893—1894 r. w monachijskiej Akademii sztuk pięknych u Rauppa. W Krakowie wystawił tylko dwie swoje prace, mianowicie: »Śpiąca«, obraz olejny (studyum głowy kobiecej) wystawiony około połowy 1892 r. i »Krajobraz«. W wykazie części katalogowej pierwszego wydania niniejszego pamiętnika prace powyższe przez pomyłkę zostały pominięte, a artysta zaliczony w poczet malarzy obcych. Miejsce obecnego stałego pobytu: Warszawa. OS.

BETT IGNACY, ur. 1877 r. w Przybramiu (Czechy), doktor praw Uniw. Jag., od 1903 r. asystent katedry historyi sztuki przy prof. Sokołowskim, zarazem krytyk i artysta malarz. Wystawia pastel w 1904 r. Uczęszczał do Akademii sztuk pięknych w Krakowie na kurs prof. Mehoffera, później Wyspiańskiego. Bawił też na studyach w Monachium i w Pradze. W końcu był uczniem Wyczółkowskiego.

BEZLERÓWNA HENRYKA, ur. w 1878 r. w Warszawie, Studya odbyte w roku 1895 i 1896 w Warszawie w Szkole sztuki stosowanej u p. Nowińskiej, w r. 1898—1899 w szkole sztuk pięknych u Adama Badowskiego i Mordasewicza.

W 1900 i 1901 w Akademii we Florencyi pod E. Socchim i Edoardo Gellim. Maluje samodzielnie od 1902 r. W roku 1900 wystawiła portret olejny p. M. (młodego malarza), następnie parę peizaży, główki rodzajowe i portrety pani E. H., pana J. W., portret Ojca, p. J. Śliwickiego w Warszawie. 3 rysunki piórkowe na wystawie jednobarwnej w Krakowie i we Lwowie; jeden obraz rodzajowy p. t.: »Wyjście z kościoła« w Tow. zach. sztuk pięknych w Warszawie. Miejsce obecnego stałego pobytu: Warszawa. OS.

BIEDERMANNOWA IZA, wystawia 1903 r.

BIEGAS BOLESŁAW, rzeźbiarz, znany z modernistycznego kierunku, wystawia od 1897 do 1900 r. Na wystawie hygienicznej warszawskiej, w chłopskiej chacie, za staraniem dra Rajkowskiego z Ciechanowa, pomieszczono, jako przyczynek do lecznictwa ludowego, rzeźby: stara baba stawiająca garnek na brzuchu chorej, etc. Mało kto wiedział, iż twórcą ich jest wiejski chłopak kilkunastoletni, samouczek, nazwiskiem Biegas, umiejący zaledwo czytać i pisać. Reprodukcye ich zamieścił »Tygodnik illustrowany«. Znalazłszy się w Krakowie, cieszył się poparciem w domu pp. Bujwidów, studya robił w szkole sztuk pięknych, skąd udał się do Paryża. Pisma francuskie, angielskie i niemieckie podnosiły wysoko jego utwory. Wydaje »Wędrówkę ducha myśli«, Kraków 1904. Bibliografia: »Tygodnik illustrowany« z r. 1896, str. 831. Karol Wróblewski: Zasady piękna w sztuce. Brody 1904.

BIENKIEWICZ STANISŁAW, ur. w 1855 r. w Krakowie. 

Studya odbyte w Krakowie od r. 1873 do 1880 włącznie, z tych od r. 1878—1880 pod kierunkiem osobistym ś. p. mistrza J. Matejki w t. zw. oddziale kompozycyjnym. Najważniejsze prace wystawione: »Ścięcie św. Jana Chrzciciela«. »Stella z Izraela na puszczy«. »Polonia«. »Przed grotą św. Józefa z Arymatei«. »Św. Cecylia«. »Złamane życie«. Portret dra J. P., posła do R. P. Po za tem kilkanaście portretów i widoków z natury. OS.

BIEŃKOWSKI KAZIMIERZ, wystawia 1886—1894 r.

BIERKOWSKA KAROLINA, ur. 1855 r., uczennica Lipińskiego a następnie Lefevra i Boulangera w Paryżu. Kraków, Batorego 24. Wystawia od 1877 do 1898 r., krajobrazy i rodzajowe sceny, w końcu »Odjazd Ekscellencyi«. Bibliografia: K. 87.

BIERKOWSKA LEONIA, ur. 1855 r., uczennica Lipińskiego, Lefevra i Boulangera w Paryżu. Kraków, Batorego 24. Wystawia od 1877 do 1898 r., między innemi: »Zapóźno«, »Niebezpieczny ptaszek«, »Sobótki«. Bibliografia: K. 87.

BIERNACKA ANIELA PORAJ, ur. w Woli pod Warszawą. Studya odbyte początkowo pod dyrekcyą prof. Gersona w Warszawie. W r. 1888 wyjeżdża do Paryża, gdzie się kształci w akademii Julian. W 1893 r. w Madrycie uczęszczała do szkoły słynnego Manuela Donmiqueza. Następnie przebywała we Włoszech — tam miała sposobność korzystania ze wskazówek znakomitego Villegasa. W Paryżu pracowała pod kierunkiem Benjamina Constant, J. P. Laurens, Jules Lefebvre. Najważniejsze prace wystawione: »Paryżanka« w 1893 r. w Salonie paryskim, »Merveilleuse« i »Portret własny z odznaką kanoniczki św. Anny«, również wystawione w Salonie, ostatni w 1901 r. Portret Ojca, oraz liczne portrety figurujące na wystawach: berlińskiej, krakowskiej, lwowskiej, kijowskiej i t. d.

Obrazy religijne, z których najważniejsze: św. Antoni, umieszczony w ołtarzu kościoła w Mokotowie i błog. Klemens w ołtarzu kaplicy w kościele Reformatów w Warszawie. Oprócz tego prace jej znajdują się w wielu innych świątyniach na prowincyi. Uprawia też dział rodzajowy. Otrzymała kilkakrotne odznaczenia akademickie. Miejsce obecnego stałego pobytu: Warszawa, ul. Wolska 25. W zbiorach Tow. Z. S. P. w Warszawie jest »Studyum« pod nazwiskiem Biernacki A. (?) OS.

BIESZCZAD SEWERYN, ur. w r. 1852 w Jaśle, wystąpiwszy ze szkoły realnej, zapisał się do Szkoły sztuk pięknych w Krakowie. Następnie bawił jakiś czas w Monachium i studyował pod kierunkiem prof. Wagnera, a w r. 1873 jako stypendysta w Wiedniu. Wystawia 1874—1890 r. Wykonał cały szereg olejnych obrazów, które na wystawach w Warszawie, Krakowie i Lwowie cieszyły się powodzeniem. Między innymi: »Tak, tak, Gerwazeńku!« (z »Pana Tadeusza«). »Zgrany«, »Zupa rumfordzka«, »Koncert Jankla«, »To nic nie warte!« »Próżna fajka«. »Małe nieporozumienie«. »Filozof i cynik«. »Pożegnanie«. »Wesele«. »Robota na poczekaniu« i in. Od kilkunastu lat osiadł w Krośnie, gdzie namalował dotąd kilkaset akwarellowych widoków, szkiców charakterystycznych i scen rodzajowych. W ostatnich latach przestał wystawiać. W zbiorach Chojnowskiego w Warszawie jest jego »Będzie lanie«. W zbiorach Tow. Przyj. nauk w Poznaniu są jego akwarelle: »Baszta Floryańska w Krakowie« i »Kościół N. Panny Maryi w Krakowie« jako dar Jerzmanowskiego 1890 r. OS. Bibliografia: Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit., str. 337.

BILIŃSKA ANNA (BOHDANOWICZOWA), ur. na Ukrainie w r. 1858. Kształciła się w Warszawie pod prof. Gersonem, następnie w Paryżu u Tony Roberta Fleury i Bouguereau. Za portret własny otrzymała złoty medal w paryskim Salonie w r. 1889. Mention honorable 1885. W r. 1892 poślubiła w Paryżu dra med. Bohdanowicza. Zmarła 8 kwietnia 1893 r. w Warszawie. W Muzeum narodowem jest jej sławny portret własny, odznaczony medalem złotym, jako dar artystki. Inne prace ważniejsze: Portret Józefa Bohdana Zaleskiego, »Kolega«, »Trzy dziewczyny litewskie«, »Cyganka«, »Młoda niewiasta«, »Krajobraz«, wystawiony w Warszawie 1898 r. i »Peizaż morski«. »Wędrowny malarz«, »Emilia Hauk w roli Mignon«, portret Paderewskiego, »Deszcz na morzu«. Wystawia u nas od 1883 do 1895 r. Drugi jej portret własny znajduje się w Biarritz u dra Bohdanowicza. W zbiorach Tow. Z. S. P. w Warszawie jest jej autoportret olejny. W galeryi Tow. Przyj. Nauk w Poznaniu jest jej portret Władysława Marcinkowskiego, nagrodzony medalem na I. wystawie sztuki polskiej w Krakowie 1887 r. Bibliografia: Henryk Piątkowski: Polskie malarstwo współczesne. Szkice i notaty. Petersburg 1895. Józef Chełmoński: »Tygodnik illustrowany« z r. 1893, str. 237. M. N. K. 87. Encyklopedya Orgelbr. i Wielka illustr. »Ottuv słownik nauczny«, Praha 1888—98. »Ruch« 1887, wydawnictwo »Przeglądu tygodniowego«. W. 98.

BIZAŃSKI JAN NEPOMUCEN, ur. w Wadowicach 18 maja 1804 r., um. w Krakowie 12 listopada 1878 r. Kształcił się początkowo w Krakowie, później 1825—1827 w Akademii wiedeńskiej pod Redlem. Po powrocie do Krakowa został profesorem rysunków w szkole sztuk pięknych. O katedrę malarstwa współubiegał się z Stattlerem i Hadziewiczem w 1834 r. Działał także przez pewien czas w Warszawie, a 1850 r. przeszedł na emeryturę. W Muzeum narodowem jest jego »Założenie kopca Kościuszki« nie wystawione. Przedewszystkiem był portrecistą zupełnie akademicznym. Na wystawie lwowskiej był jego rysunek alegoryczny: »Pomnik Kopernika« z r. 1824. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit., str. 276. Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit., str. 176.

BLASCHKE ENGELBERT, rzeźbiarz, debiutuje na wystawie jubileuszowej, uczeń Akademii sztuk pięknych w Krakowie pod prof. Laszczką.

BŁOTNICKl TADEUSZ, ur. 1858 r. we Lwowie. Studya odbyte w r. 1875—1877 w Szkole sztuk pięknych w Krakowie pod dyrekcyą Jana Matejki, w szkole rzeźbiarskiej Marcelego Guyskiego.

Od r. 1877 do r. 1880 (włącznie) w Akademii sztuk pięknych w Wiedniu u Zumbuscha. W r. 1881 dłuższy pobyt we Włoszech, przeważnie we Florencyi (tamże studya akademickie rysunkiem). Najważniejsze prace wystawione, oraz otrzymane za nie odznaczenia: »Samson«, własność Tow. przyj. sztuk piękn. w Krakowie, nagrodzony medalem bronzowym na wystawie polskiej sztuki w Krakowie w r. 1887. »Św. Ignacy Loyola«, biust w bronzie, zakupiony do losowania przez Tow. przyj. sztuk pięknych w Krakowie, odznaczony srebrnym medalem na wystawie dzieł sztuki we Lwowie »Biust Stefana Buszczyńskiego« w terrakocie, ofiarowany przez rodzinę Muzeum narodowemu w Krakowie w 1898 r. Tamże jego medalion Lenartowicza, nie wystawiony. W muzeum im. Lubomirskich we Lwowie jest jego popiersie Józefa Supińskiego. Miejsce obecnego stałego pobytu: Kraków. Adres: Dębniki, ul. Mickiewicza 74. (Wystawia u nas od 1878 r.). OS. Bibliografia: K. 87. M. N. L. Papieski w »Tygodniku illustrowanym« z 1902 r., str. 427. Roman Lewandowski w »Tygodniku illustrowanym« z r. 1898, str. 772. »Świat« 1888, str. 379.

BOGACKI JÓZEF, ur. 1837 r., um. 1 listopada 1898 r. w Krakowie. Wystawia 1864—1879 r. Artysta malarz i nauczyciel rysunków przy wyższej szkole realnej i gimnazyum Sobieskiego w Krakowie. Muzeum narodowe posiada jego portret Antoniego Odyńca, nie wystawiony. Bibliografia: Kai. Czecha 1898.

BOGUCKA J., wystawia 1892 r. 

BOGUSKI WITOLD, debiutuje 1904 r.

BOHDANOWICZ STEFAN, wystawia 1870 r. portret Kościuszki, mal. na porcelanie.

BOHDANOWICZOWA ANNA, patrz BILIŃSKA. 

BOŁHAR FERDYNAND, znany akwarellista. Wystawia 1875—1901 r.

BORATYŃSKI KAROL EMIL, ur. około r. 1815. Właściwe nazwisko Jurkiewicz. Kształcił się przeważnie we Włoszech, gdzie przez dłuższy czas mieszkał we Florencyi. W latach od 1850 do 1856 przebywał w Warszawie. W Muzeum narodowem jest jego portret biskupa Łętowskiego, jako dar Towarzystwa Przyjaciół sztuk pięknych w 1897 r. Na wystawie lwowskiej 1894 r. były jego obrazy: »Uwięzienie Ugolina«, portret hr. Przeździeckiej, »Głowa starego robotnika«, własność Tow. Przyjaciół Nauk w Poznaniu. Tamże jest jego portret syna, malowany 1855 r., portret Maryi z Tyzenhauzów Przeździeckiej, oraz studyum »Żebrzący staruszek«, malowane 1856 r. W końcu znajdują się tam rysunki: »Uwięzienie Ugolina«, karton nagrodzony złotym medalem przez Akademię florencką, akwarela podług obrazu Salvatora Rosy, datowane 1850 r., dwa krajobrazy włoskie akwarelą z 1856 r. i widok morski tą samą techniką. Bibliografia: Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit., str. 200. M. N.

BORKOWSKI DUNIN ALFONS, ur. 1550 r. 20 października we wsi Planta, pow. sandomirski, gub. radomska. Studya odbyte od r. 1876 do 1879 w Szkole rysunkowej warszawskiej pod kierunkiem prof. Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego, od 1879 do 1887 r. w Szkole sztuk pięknych w Krakowie pod kierunkiem prof. Łuszczkiewicza, Cynka, Löflera i 3 lata w szkole kompozycyi pod dyr. Janem Matejką.

W 1888 r. bawi na wsi u rodziców. W 1896 r. na Białej Rusi u Koziełłów Poklewskich w Bykowszczyźnie, gdzie maluje portrety rodzinne i religijne obrazy do mauzoleum tej rodziny. W 1898 r. ożenił się z panną Maryą Missunianką w Swille, wil. gub., i tam otwiera pracownię. Po śmierci żony jedzie do Bikbardy pod Uralem, majątku Poklewskich, i tam maluje »Polowanie na niedźwiedzia« i »Połów ryb z ością«, »Nie tędy droga«. Najważniejsze prace: »Ostatnie zlecenie«, »Bratobójca«, »Po bitwie Grunwaldzkiej«, Studyum Maurytanki, »Popas szaraków«, »Bitwa pod Cudnowem« (w Muzeum w Raperswylu), »Przed sejmikiem«, »Sejmik w końcu XVIII wieku«, »Podjazd lisa«, »Wiatr biednemu w oczy«, »Odprawa«, »Pokój zbrojny«, »Awangarda w odwrocie«. W kościele w Sędziejowicach, przebudowanym podług jego planów w stylu renesansowym, znajduje się w wielkim ołtarzu obraz »Św. Jakób«. Miejsce obecnego stałego pobytu: Suchedniów, gub. kielecka. Żył w przyjaźni z Wacławem Zawadzkim w Warszawie, Adamem Badowskim i Władysławem Łuskiną. OS.

BOROWSKA, wystawia 1854 r. Borkowski Dunin Alfons, 

BOŹDZIECH JOZEF, wystawia 1897—1899 r.

BOZNAŃSKA OLGA, ur. w Krakowie 15 kwietnia 1865 r. Studya odbyte w Monachium przez 3 zimy (1880—1882), przedtem w muzeum imienia Baranieckiego w Krakowie u prof. Siedleckiego, zaś malarstwa początkowego u Piotrowskiego Antoniego, następnie w Monachium w pracowni prof. Kriecheldorfa i prof. Akademii monachijskiej Wilhelma Durra. Potem pracowała samodzielnie w Monachium do 1892 r. Od tego roku przebywa w Krakowie do 1894 r. Odtąd w Monachium aż do 1898 r., w którym przenosi się do Paryża. Odznaczenia: medal złoty państwowy II. klasy w Wiedniu 1894 (za portret prof. Nauena). Medal złoty na wystawie prac kobiet w Londynie 1900, Medal srebrny we Lwowie 1894. Medal bronzowy na wystawie paryskiej wszechświatowej 1900. Portret zakupiony przez Państwo francuskie 1904 dla muzeum luksemburskiego pałacu. Medal złoty w Londynie 1901 r., w tym samym roku mianowana członkiem (Sociétaire) Tow. sztuk piękn. na Polu Marsowem. Jedyna z malarek polskich, zaproszona do Towarzystwa krakowskiego »Sztuka«. Najważniejsze prace wystawione: Portret prof. Nauena w Wiedniu 1893, medal złoty. Kunstlerhaus. (Portret ten, malowany w 1893 r., znajduje się w Muzeum narodowem, zakupiony w r. 1896. E. S.). 7 portretów wystawionych w Londynie 1900, medal złoty, wystawa prac kobiet. Portret panny Janiny Dygatównej, zakupiony do Muzeum luksemburskiego w Paryżu przez Państwo francuskie 1904. (Salon de la nationale). Miejsce obecnego stałego pobytu: Paryż, 114 rue de Vaugirad. OS. Bibliografia: M. N., H. Piątkowski. Współczesne malarstwo polskie. Szkice i notaty. Petersburg 1895, str. 179. »Świat« 1893, str. 400. »Tagliche Rundschau« z d. 8 lipca 1893. »Adels und Salonblatt«, Berlin 1893, artykuły Juxta. »Gazette des Beaux-Arts« czerwiec 1894. T. Jaroszyński: Olga Boznańska, »Tygodnik illustrowany« 1904, str. 565—566.

BRANDT JÓZEF, ur. w Szczebrzeszynie (gub. lubelskiej) 11 lutego 1841 r. Odbywszy początkowe nauki na pensyi Leszczyńskiego, a następnie w instytucie szlacheckim w Warszawie, poświęcił się zrazu inżynieryi na wydziale Ponts et chaussêes w Paryżu, lecz wkrótce porzucił te studya i oddał się malarstwu. Od r. 1859 do 1860 kształcił się w Paryżu pod Juliaszem Kossakiem, następnie, po krótkim pobycie w kraju, od r. 1862 do 1866 pod Franciszkiem Adamem i Horscheltem w Monachium. W 1866 r. otworzył tamże własną pracownię i dotąd stale przebywa, wyjeżdżając na letni pobyt do majątku swego Orońska pod Radomiem. W r. 1869 otrzymał złoty medal pierwszej klasy na wystawie w Monachium, w 1873 r. order Franciszka Józefa za »Odsiecz Wiednia«, 1875 mianowany członkiem honorowym Akademii sztuk pięknych w Berlinie, 1878 członkiem Akademii sztuk pięknych w Monachium, w r. 1898 odznaczony został bawarskim orderem Maxymiliana. W zdychał przecież do chwili, w którejby mógł z pracownią swoją przenieść się na ojczystą ziemię. Zamieszkując w Monachium, Brandt otaczał się ciągle młodszymi artystami polskimi, z których niejeden dziś jego radom i wskazówkom zawdzięcza powodzenie. Był więc niejako mistrzem szkoły polskiej w tej sławnej Akademii sztuk pięknych, w której od r. 1878 został powołany na honorowego profesora. Jest to zaszczyt, jakiego cudzoziemcy dostępują niełatwo; z Polaków jeden tylko Oefele, rodem z Poznania, godność tę przed stu laty piastował. Nadto Akademia berlińska zaliczyła Brandta do grona swych członków, a niebawem potem Akademia monachijska wezwała go do komitetu artystów, zajmującego się urządzeniem wystawy międzynarodowej sztuk pięknych w r. 1879 i wydelegowała z zaproszeniem do artystów francuskich. Jego »Pochód Lisowczyków« reprodukowało nasze Towarzystwo jako premię za rok 1864/5. W Muzeum narodowem znajduje się jego »Spotkanie na moście«. Obraz ten nabyto do Muzeum w r. 1888. W Pinakotece nowej w Monachium są jego: »Walka kozaków« (N. 106) i »Obrona sztandaru« (N. 107). W zbiorach Tow. Z. S. P. w Warszawie są jego: »Żółkiewski pod Chocimem« i »Zaloty«. Muzeum w Tryeście 1892 r. nabyło jego »Epizod z wojen szwedzkich«. Reprodukcyę jego obrazu »Spotkanie« wydało nasze Towarzystwo w litografii kolorowej jako premię za 1888 r. »National Galerie« w Berlinie posiada jego »Wieś podolską«, nabytą 1875 r., oraz zamówiony obraz »Walka Tatarów«, zakupiony 1878 r. (Nr. 41, 449). W król. Galeryi drezdeńskiej jest jego »Pochód z łupami nad rzeką«, malowany 1874 r. W zbiorach Tow. przyj. nauk w Poznaniu jest jego »Powrót z targu«, malowany 1867 r. i sepia: »Kozak na koniu«. W muzeum im. Lubomirskich we Lwowie jego »Krajobraz wiejski«, dar hr. Mniszchowej i »Krajobraz z praczkami« (Nra 142 i 149). Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit., str. 709. Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit., str. 328. J. Wojciechowski: »Tygodnik illustrowany«, II, 1876, 412. »Kłosy« z r. 1879, t. XXVIII, str. 295. »Tygodnik illustrowany« z r. 1868, t. 2, II, 80, 304. XV, 1876, 61. Radost: »Świat« 1890, str. 510. »Świat« 1893, str. 227. K. 87. M. N.

BRATKOWSKI ROMAN, ur. 2 września 1869 r. we Lwowie. Po ukończeniu gimnazyum we Lwowie, wstąpił w r. 1889 w październiku do Szkoły sztuk pięknych w Krakowie pod prof. Szynalewskim, Jabłońskim i Łuszczkiewiczem, przeniósł się następnie do Wiednia, gdzie rysował pod prof. Griepenkerlem i Eisenmengerem.

Następnie wyjechał do Monachium i wstąpił do szkoły Aschbe’go, gdzie był 2 lata i dokąd wracał jeszcze, odwiedzając z przerwami Monachium. Peizaż (co przeważnie maluje) studyował sam, a to począwszy od pobytu w Krakowie. W czasie studyów akademickich musiał zarobkować, stąd pochodzi, że już od roku 1891 miał studya peizażowe na wystawach we Lwowie, Warszawie, Wiedniu. Najważniejsze prace, peizaże: »Falujące łany żyta«, »Poranek nad morzem« (kupiony przez hr. Leona Pinińskiego). »Po burzy« (sprzedane w Monachium). Miejsce obecnego stałego pobytu: Lwów, ul. Długosza 33. OS. 

BRAUNEROWA ZDEŃKA wystawia 1896 r.

BRESLAUER CHRYSTYAN, ur. w Niemczech po 1800 r., um. w Warszawie około 1860 r. W latach 1845—1860 był profesorem Szkoły sztuk pięknych warszawskiej. Uczeń akademii w Dusseldorfie, towarzysz Achenbachów. Uczeń również znanego genewskiego peizażysty, Aleksandra Calame. Podróżuje po Włoszech i Szwecyi. Z jego szkoły wyszli: Gerson, Świeszewski i Szermentowski. Wystawia u nas w latach 1855 i 1856. Największa ilość jego prac, krajobrazów, nieraz większych rozmiarów znajduje się w Warszawie. Odznaczają się cechami peizażów malowanych w Niemczech między r. 1845 a 1865, sumiennością i drobiazgową szczegółowością w oddaniu konturów. Muzeum narodowe posiada jego »Krajobraz tyrolski« nie wystawiony. Jego krajobraz wystawiono w Warszawie 1898 r. W zbiorach Tow. Z. S. P. w Warszawie są trzy jego krajobrazy. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit. str. 292. Dr. J. B. Antoniewicz, wzmianka. W. 98. Rzut oka na historyę malarstwa w Polsce (»Dziennik krajowy« rok 1843, Nr. 138).

BREYER TADEUSZ, rzeźbiarz, wystawia 1895 r.

BROCHOCKI WALERY, ur. we Włocławku (Ks. P.) 1849 r. Uczeń akademii monachijskiej. Mieszkał w Warszawie, Smolna 24. Wystawia od 1869 do 1888 r. krajobrazy z Bawaryi, Afryki, Podola, z nad Prosny etc. W zbiorach Tow. zach. sztuk pięknych w Warszawie jest jego krajobraz. Bibliografia: K. 87.

BRODOWSKI JOZEF młodszy, ur. w Warszawie 17 stycznia 1828 r., um. w Warszawie 4 września 1900 r., syn znakomitego malarza Antoniego. Kształcił się początkowo w Warszawie, w szkole sztuk pięknych, którą ukończył 1851 r. pod Hadziewiczem i Januarym Suchodolskim. Następnie od 1853 do 1856 r. w Akademii petersburskiej pod Willewaldem. Studya te uzupełnił w Paryżu pod Horacym Vernetem, poczem odbył podróż do Włoch. Powróciwszy do kraju, zaślubił Zofię Nowicką i tu pracował do końca życia. Malował krajobrazy, konie, bydło, batalistyczne tematy. Osiada w Warszawie 1859 r. Wystawia u nas 1854—1896 r. Ważniejsze prace: »Kulig«, »Zuzula«, »Straż ogniowa warszawska«, »Polowanie na sarny«, »Koń faworyt« i t. d. W ostatnich latach sceny religijne. W Muzeum narodowem jest jego »Powrót bydła«, nie wystawiony. W 1863 r. wraz z Kossakiem maluje obraz: »Jan Kazimierz pod Beresteczkiem«. Jest długoletnim współpracownikiem »Tygodnika illustrowanego« za czasów kierownictwa Tegazza. W zbiorach Tow. Z. S. P. w Warszawie są jego: »Konie szlacheckie«, »Krowy« i »Dawne drogi«. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit., str. 622. Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 246. Hp (Henryk Piętkowski) w »Tygodniku illustrowanym« 1900 r. str. 722. »Tygodnik illustrowany« z r. 1869, 2. IV. 49, 61, 236, 257, 281. 1879, 2. IX. 253. 1870, 2. XII. 225. Sprawozdania kom. do bad. hist, sztuki w Polsce, tom V, str. XXXIV. Kalendarz Czecha z 1901 r.

BRODZKI WIKTOR POLEARCH, ur. w Oleksinku (gub. wołyńskiej) w r. 1825. Po ukończeniu nauk gimnazyainych rozpoczął praktykę sądową, którą wkrótce porzucił, pociągnięty zamiłowaniem do sztuki. Kształcił się w Akademii sztuk pięknych w Petersburgu pod Vitalim i Pimenowem (młodszym). Zdobywszy w r. 1855 złoty medal i stypendyum rządowe, wyjechał dla dalszych studyów do Rzymu i tam stale osiadł. Umarł w r. 1904, pozostawiając Akademii Umiejętności cały swój skromny fundusz na stypendyum dla młodego niezamożnego Polaka, rzeźbiarza, kształcącego się w Rzymie. Wystawia 1869—1892 r. Odznaczenia: w 1868 tytuł profesora Akademii petersburskiej, członkiem następnie Akademii w Medyolanie i Florencyi. W Muzeum narodowem są jego »Pierwsze podszepty miłości«, grupa wykonana w marmurze 1881 r. Dar artysty. W zbiorach Tow. Z. S. P. w Warszawie jest jego marmurowy biust Malinowskiego. W galeryi Tow. Przyj. nauk w Poznaniu jest szereg jego prac: »Mikołaj Kopernik«, popiersie z kararyjskiego marmuru. »Amor śpiący na muszli« w marmurze, zarówno jak i grupa »Jaś płacze«. W końcu gipsowe popiersie Jana III. Sobieskiego i medaliony Mickiewicza, Krasińskiego i Słowackiego. Muzeum w Rapperswylu posiada jego prace: »Kopernik« i »Wenera, upojona miłością«, dar artysty. Pierwszą większą jego pracą był »Amor, gaszący pragnienie«, »Śpiący Amor«, wykonany dla Adama hr. Rzewuskiego, »Zefir« i mniejsze dzieła, znajdujące się w Ermitazie i zbiorach Akademii sztuk pięknych w Petersburgu. W Rzymie wykonał grobowiec pani Giordano, w Czarnym Ostrowiu na Podolu jest jego dłuta grobowiec Laury hr. Przeździeckiej. »Ucieczka z Pompei« w bronzie jest w zbiorach Tow. Przyjaciół Nauk warszawskiego i u Ksawerego hr. Branickiego. Popiersie Adama Mickiewicza na Kapitolu w sali senatorskiej. Grobowiec Krassowskiego pod Lozanną. »Chrystus z dwoma aniołkami«, dar artysty, ofiarowany Piusowi IX., w drugiej replice sprzedany do Anglii. (Obecnie w willi Albani). Żył w przyjaźni ze Stankiewiczem i H. Cieszkowskim, A. Gierymskim i Postępskim. Wykuł sobie sam grobowiec »Anioł zmartwychwstania«. Bibliografia: Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 236. A. D. z Rzymu, »Tygodnik illustrowany« z r, 1904, str. 803—805. K. 87. »Kraj« 1904, M. N. »Świat« 1893, str. 182.

BRUDNY ANTONI, rzeźbiarz, wystawia 1879—1880 r.

BRÜHLÓWNA ZOFIA, wystawia 1899—1900 r.

BRUZDOWICZ FRANCISZEK, utalentowany peizażysta, wystawia 1896—1901 r. Uczeń Jana Matejki, osiadł na Litwie. »Kurhany«, »Krajobraz zimowy«, »Sosenki«, »Las litewski«, »Z Polesia«, »Ruiny Tyńca«. W ostatnich czasach zajmuje się dekoracyą kościołów.

BRYDAK JĘDRZEJ, wystawia widoki Krakowa 1866—1893. Zakłada tu litografię.

BRYLL FERDYNAND STANISŁAW, ur. 15 listopada 1863 r. Uczeń mistrza Henryka Rodakowskiego i Andrzeja Grabowskiego. Wystawia od 1884 do 1903 r. przeważnie portrety. List pochwalny we Lwowie 1894 r. Znany rysownik illustracyjny. Bibliografia: K. 87. »Świat« 1894, str. 483.

BRYNIARSKI STANISŁAW, ur. w Krakowie w 1829 r.

Początki rysunku u Teodora Stachowicza w r. 1846 przez lat 2, potem udał się do Szkoły technicznej, gdzie pracował pod profesorem J. K. Wojnarowskim dwa lata; z rysunku otrzymał pierwszą nagrodę; pod prof. Wojciechem Stattlerem i Płonczyńskim, nakoniec jeszcze pod prof. W. Łuszczkiewiczem i Kossowskim; do szkoły sztuk pięknych uczęszczał z kolegami jak: Jan Matejko, Aleksander Kotsis, Feliks Szynalewski, Aleksander Gryglewski, Artur Grottger, Antoni Łuszczkiewicz, Filippi (rzeźbiarz) i Andrzej Grabowski. OS. Bibliografia: K. 87.

BRZEGA WOJCIECH, rzeźbiarz, uczeń Akademii sztuk pięknych w Krakowie, wystawia 1901 r. typy góralskie. Przebywa obecnie w Zakopanem.

BRZESKA, wystawia 1891 r.

BRZOSTOWSKI JÓZEF, rzeźbiarz, wystawia tematy religijne od 1860 do 1874 r.

BRZOSTOWSKI STANISŁAW, malarz, wystawia 1890—1896. Syn poprzedniego. Uczeń Matejki, pracował przy polichromii kościoła Maryackiego w Krakowie. Bibliografia: »Świat« 1889, str. 225.

BRZOZOWSKI FELIKS, ur. w Warszawie 1836 r., um. tamże 1892 r. Wystawia 1874 r. Kształcił się w latach 1853—1859 w szkole sztuk pięknych w Warszawie pod Breslauerem. Głównie malował krajobrazy drobnostkowo wykończone. Jego »Wodospad w Tatrach«, roboty dekoracyjne w pałacu Konstantego Przeździeckiego i liczne illustracye czasopism, »Las bukowy w Tatrach«, »Noc w Tatrach«, »Burza«, »Wnętrze lasu«, »Pieskowa skała«, »Kazimierz«, »Janowiec«, »Czorsztyn« i widoki innych zamków polskich, »Kościół św. Karola Boromeusza w Warszawie«, »Kościół w Łędzie«, »Część doliny kościeliskiej« i »Żniwo« wystawiono w Warszawie 1898 r. W zbiorach Tow. Z. S. P. w Warszawie jest jego »Burza w górach«. Bibliografia: Wielka Enc. illustr. Warszawa 1890—98. W. 98. »Świat« 1892, str. 100.

BRZOZOWSKI W., debiutuje 1902 r. Osiadł w Zakopanem, oddaje się sztuce stosowanej.

BUCHBINDER SZYMON, ur. w Radzynie, Kr. Pol., 1850 r. Kształcił się najpierw w Warszawie pod Gersonem, Hadziewiczem i Kamińskim, następnie w Akademii wiedeńskiej. We Wiedniu był czasowo dekoratorem opery. Studya ukończył 1878—1882 w Krakowie pod Matejką. Otrzymawszy stypendyum udał się do Monachium, gdzie stale osiadł. Maluje przeważnie małe, niezmiernie wykończone obrazki rodzajowe, stroje historyczne, sceny jak: »Zygmunt III. w swej pracowni złotniczej«. Powróciwszy do Warszawy był kierownikiem artystycznym »Tygodnika illustrowanego«. W zbiorach Tow. Z. S. P. w Warszawie jest jego portret Malinowskiego, »Byk i krowa« i »Głowa mnicha«. Bibliografia: Dr. Jerzy Mycielski 1. cit. str. 714. Dr. J. B. Antoniewicz 1. cit. str. 339. K. 87.

BUDKOWSKI GUSTAW DANIEL, ur. 5 czerwca 1813 r. w Rydze, um. w Albano 1884 r. Wystawia 1861—1879 r. Początkowe wykształcenie odebrał w korpusie kadetów, następnie odbył służbę wojskową na Kaukazie. Uczeń Briullowa w akademii petersburskiej. Naśladował holendrów Metsu i Therburga w swych obrazach historyczno-rodzajowych. W tym też celu odbył podróż w 1857 r. do Holandyi. Mieszkał stale w Paryżu, gdzie miał pracownię 13 rue Donai. Stosunki bliższe łączyły go tam z artystami: Kossakiem, Tepą, Raczyńskim, Pillatim, Sypniewskim, Maleszewskim. Z nimi też schodził się codziennie wieczorem w Cafe de la Regence. Ważniejsze prace: »Oczekująca spowiednika«, »Dama z psem«, wystawione w Warszawie 1898 r. »Wdowa przed portretem męża«, »Oświadczyny«, »Historyczny zamek Ryszarda III«, »Chrystus Pan błogosławiący«, »Św. Jan Chrzciciel«. W zbiorach Tow. Z. S. P. w Warszawie są jego: »Wdowa« i »Oświadczyny«. Malowidła te darował Towarzystwu p. K. Podhorski około 1875 r. Budkowski pomagał Briullowowi przy wykonaniu fresków soboru Izaaka w Petersburgu. Od 1854 r. kształcił się dalej w akademii düsseldorfskiej, skąd dopiero udał się na siedm lat do Paryża. Dłuższą wycieczkę zrobił też do Londynu. Po opuszczeniu Paryża zwiedzał Niemcy, Galicyę, Tatry. Zamieszkał we Wrocławiu, potem przez trzy lata w Dreźnie, zwiedził Szwajcaryę, w końcu przez 10 lat mieszka w Rzymie. We Florencyi ożenił się z dunką Luizą Peterson. W ostatnich latach życia w Rzymie wykonał wiele portretów, dwa kolosalne obrazy do kościoła protestanckiego na Kapitolu i ambasady niemieckiej: »Głowę Chrystusa« i »Św. Jana Chrzciciela«. Do Kopenhagi wysłał większy obraz: »Zemsta Ryszarda III«, oprócz tego rodzajową scenę wykonał: »Dolce odore«. W zbiorach Tow. Przyj. nauk w Poznaniu jest jego portret ks. W. Kraińskiego, lektora języka polskiego przy uniwersytecie wrocławskim, malowany 1868 r. Bibliografia: W. Gerson, »Tygodnik illustrowany« z r. 1884, str. 415, I. Wielka Enc. illustr. Warszawa 1890 — 98. W. 98. »Gazeta polska« z d. 10 paźdz. 1862 r.

BUDYŃSKA M., debiutuje 1901 r. 

BUDZYŃSKI JÓZEF, wystawia 1856 r. 

BUJAKIEWICZ FR., wystawia 1884—88.

BUKOWSKI JAN, ur. w 1873 r. w Barszczowicach w Galicyi, syn Michała i Izabelli z Matusińskich. Do szkół chodził w Krakowie (gimn. św. Anny) i Nowym Sączu, skąd po skończeniu gimnazyum wstępuje na wydział prawniczy na Uniwersytecie Jagiell. w Krakowie. Równocześnie od r. 1893 w krakowskiej szkole sztuk pięknych uczył się pod kierunkiem Wł. Łuszczkiewicza, Axentowicza, Wyczółkowskiego. Tu otrzymuje cztery medale (bronzowy i srebrne), szereg nagród konkursowych i stypendyum, za które w r. 1900 kształci się dalej w Monachium w szkole graficznej Neumanna i Wolffa oraz w zakładach artystyczno-przemysłowych (witraże, wyroby ze skóry etc.). Z Krakowa wyjeżdża kilkakrotnie dla studyów do Paryża, Niemiec i Włoch. 

Po skończeniu studyów szkolnych maluje zrazu obrazy olejne rodzajowe i portrety, poczem zwraca się głównie do malarstwa dekoracyjnego i artystycznego przemysłu. Wystawia u nas od 1899 r. W r. 1901 zakłada wraz z Wł. Tetmajerem szkołę sztuki stosowanej, którą prowadzi przez dwa lata. (Szkoła z powodu braków materyalnych upadła). W tymże roku należy do organizatorów towarzystwa »Polska sztuka stosowana«. W r. 1902 maluje wraz z Wł. Tetmajerem kaplicę św. Jana Nepomucena w kościele N. P. Maryi w Krakowie. Komponuje w niej część ornamentacyjną, zaś Tetmajer obrazy. W tymsamym roku maluje kaplicę przy klasztorze Reformatów w Kętach. W r. 1903 wykonywa polichromię kościoła parafialnego w mieście Bolesławcu w gub. kaliskiej, pod Byczyną na granicy Księstwa Poznańskiego. Prócz tego komponuje meble, pokój sypialny, własnoręczne inkrustacye, projekt nagrodzony na konkursie Tow. zachęty przyj. sztuk pięknych w Warszawie. Projekt architektoniczny na szkołę (odznaczony na konkursie Tow. Pols. S. S. w Krakowie). Meble do gabinetu, zamówione przez Tow. Pols. S. S. w Krakowie (dąb bejcowany, pokrycie własnoręczny Batiks). Szereg prac drukarskich: ex libris dla Muzeum narodowego w Krakowie (1 nagroda konkursowa T. P. S. S.), inicyały dla drukarni Laskauera (1 nagroda konkursowa T. P. S. S.), okładki, illustracye, afisze, ozdoby, sygnatury dla krakowskich drukarń i nakładców. Od roku jest stałym kierownikiem artystycznym drukarni Uniwersytetu Jagiell. OS.

BUNSCH ALOJZY, rzeźbiarz, wystawia od 1883 do 1902 r. 

BURDA JÓZEF, wystawia 1857 r. W zbiorach Tow. Z. S. P. w Warszawie jest jego »Węgierka«, rysunek. 

BUTELSKI, rzeźbiarz, wystawia 1897 r.